پس از شهادت امام حسین(ع) در روز دهم محرم الحرام سال ۶۱ هجرى و ترک لشکر ابن سعد از میدان جنگ، جنازه امام حسین(ع) و یاران او بر زمین ماند.آنگاه تعدادى از قبیله بنى‏اسد که از قدیمى‏ترین قبایل عربى ساکن در شهر کربلا به شمار مى‏رفته، به آنجا آمده و

خداوند در حدیث لوح می فرماید:حسین (علیه السلام) را گنجینه دار وحی خود قرار دادم و او را با شهادت گرامی داشتم و زندگی اش را سعادتمندانه پایان دادم. او برترین شهید است و والاترین جایگاه را دارد. کلمه تامه خود را با او قرار دادم و محبت کامل را

وقتی همهمه فرشتگان، سکوت هفت آسمان را به هم می ریزد؛ وقتی آن همه ستاره به میهمانی چشمان حبیب خدا رفته اند؛ وقتی ماه برای آمدنش این پا و آن پا می کند و خورشید، مبهوت هیبت ستاره ای در زمین می ماند؛ وقتی آیه تطهیر برای جاری شدن بی

مقدمه شور انگیز ترین صفحات تاریخ، شرح حال رجال و پیشوایانی است که برای سعادت خانواده، جامعه و یا ملت خود قیام کرده و با وجود خطرات فراوان، جانفشانی ها کرده و حماسه آفریده اند و سعادت وآزادی را در کام مردم پس از خودشیرین ساخته و نام خود را

نگاهی کوتاه به زندگی امام حسین(علیه السلام) سومین امام معصوم، در سوم (یا چهارم) شعبان سال چهارم هجرى در شهر مدینه دیده به جهان گشود. او دومین ثمره پیوند فرخنده على (علیه السلام) و حضرت فاطمه دختر پیامبر اسلام (صلی الله علیه واله) بود/ حسین بن على در دوران عمر

مقدمه در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت (۱) دومین فرزند برومند حضرت على وفاطمه , که درود خدا بر ایشان باد, در خانه وحى و ولایت چشم به جهان گشود. چون خبر ولادتش به پیامبر گرامى اسلام (صلی الله علیه واله) رسید , به خانه حضرت على (علیه

امام حسین(ع) با همسران، فرزندان، برادران، خواهران و بانوان اهل‌بیت خود و حتی با کنیزان و غلامانش، در نهایت ادب، محبت، رحمت و انس و دوستی رفتار می‌کرد. احترام به برادر آن حضرت، برادرش، امام مجتبی(ع) را بسیار احترام می‌کرد، همیشه همراه و همگام ایشان بود و هیچ‌گاه میان دو

واکنش اصحاب اکنون نوبت اصحاب با وفا و عاشقان لقاءالله است که حرمت اهل بیت (علیهم السلام) را پاس داشتند و رعایت ادب را در پاسخ، پیشی نگرفتند و چون در رتبت بعد، نوبت به آنها رسید، یکی بعد از دیگری زمزمه ی عشق و سرود محبت و آوای دلنشین

مرحله ی دوم در این مرحله، معاویه سرنگون جهنم شده و یزید ـ با همه ی گستاخی ها و هرزگی ها و بی بند و باری ها ـ بر سر جایش نشسته و می کوشد پایه های حکومت خود را مستحکم کند و عرصه را برمخالفان ـ ‌تا آنجا که

مقدمه بدون شک، هر گونه پایداری و استقامتی، مطلوب و ممدوح نیست. هر موجودی به طور طبیعی بهره ای از پایداری و استقامت دارد. حکمت آفریدگار اقتضا می کند که مخلوقات خود را در حد لزوم از این صفت کمال برخوردار سازد. بعضی از اجسام بر حسب کاربردی که دارند،