حکمت الهی اقتضا دارد پیامبرانی از سوی خداوند برای هدایت مردم برانگیخته شوند تا از این رهگذر، زمینه لازم برای راهیابی انسانها به کمال و سعادت حقیقی خویش فراهم آید. حال این پرسش مطرح می شود که آیا اساساً راهی برای شناخت پیامبران حقیقی وجود دارد و اگر چنین است،

بحثهایى عمیق و گسترده‏اى که پیرامون عصمت پیامبر (ص) پس از بعثت انجام گرفت، پیراستگى او را از خلاف و گناه کاملاً ثابت نمود.گروهى از بداندیشان که در صفحه زندگى پیامبر خاتم، نقطه سیاهى نجسته‏اند، به فکر افتاده‏اند که براى او پیش از بعثت نقطه ضعفى جستجو کنند تا شاید

بعثت پیغمبر اسلام یا برانگیخته شدن آن حضرت به مقام عالی نبوت و خاتمیت، حساس‌ترین فراز تاریخ درخشان اسلام است.بعثت پیغمبر درست درسن چهل سالگی حضرت انجام گرفت. پیش‌تر گفتیم که پیغمبر تا آن زمان تحت مراقبت روح القدس قرار داشت، ولی هنوز پیک وحی بر وی نازل نشده بود.

داستان کیفیت بعثت آن حضرت را بزرگان اهل سنت مانند بخارى و مسلم و ابن هشام در سیره طبق روایتى که ازعایشه نقل کرده اند و آنرا صحیحترین روایت در باب وحى دانسته و روى جملات آن بحث کرده و بلکه طبق پاره اى ازمضامین آن فتوى داده اند اینگونه

درباره تاریخ بعثت رسول خدا (ص) در روایات و احادیث شیعه و اهل سنت اختلاف است و مشهور میان علماء ودانشمندان شیعه آن است که بعثت آنحضرت در بیست وهفتم رجب سال چهلم عام الفیل بوده، چنانچه مشهور میان علماءو محدثین اهل سنت آن است که این ماجرا در ماه

واژه شناسىش۱) واژه عصمت از چه زمان در معناى امروزى آن به کار ر فته است؟ عصمت و اختیارش۲) اگر عصمت امرى اعطایى باشد، آیا مصونیت پیامبران و امامان از گناه جبرى نخواهد بود؟ در این صورت دلیل برترى آن ها بر سایر انسان ها چیست؟ ناسازگارى با طبیعت انسانىش۳)

دعوت پیامبر گرامى اسلام (صلى الله علیه وآله وسلم) ویژگیهایى دارد، که مهمترین آنها چهار چیز است و ما در طى سه اصل به بیان آنها مى پردازیم. اصل هفتاد و هفتم دعوت و آیین پیامبر اسلام جهانى است و به قوم و منطقه خاصى اختصاص ندارد، چنانکه مى فرماید:(وَ

اصل هفتادم در فصل گذشته درباره نبوت به صورت کلى سخن گفتیم، در این فصل درباره خصوص نبوت پیامبر اسلام یعنى حضرت محمد بن عبد اللّه (صلى الله علیه وآله وسلم) سخن مى گوییم. قبلاً یادآور شدیم که نبوت پیامبران از سه طریق قابل اثبات است: الف ـ معجزه اى

اصل شصت و دوم عصمت به معنى مصونیت بوده و در باب نبوت داراى مراتب زیر است: الف ـ عصمت در مقام دریافت، حفظ و ابلاغ وحى; ب ـ عصمت از معصیت و گناه; ج ـ عصمت از خطا و اشتباه در امور فردى و اجتماعى. عصمت پیامبران در مرحله

اصل پنجاه و چهارم خداوند حکیم انسانهاى والایى را براى هدایت و راهنمایى بشر برانگیخته و آنان را حامل پیام خویش براى افراد بشر قرار داده است. اینان، همان پیامبران و رسولانند که واسطه جریان فیض هدایت از سوى خداوند به بندگان مى باشند، و این فیض از نخستین روزى