اشاره: امام حسین علیه‌السلام در کنار امام حسن علیه‌السلام طبق فرمایش پیامبر گرامی اسلام سید جوانان اهل بهشت است. آن حضرت امام سوم شیعیان است که در احادیث نبوی به آن تصریح شده است. همه امام مان شیعه در خانوده‌ای پاک و پر از معنویت رشد نموده و تا هدایتگر
اشاره: شیعیان معتقدند که امام، مانند پیامبر(صلى الله علیه وآله)، باید معصوم از تمام بدیها و گناهان ـ چه ظاهرى و چه باطنى ـ از آغاز کودکى تا روز وفات، عمداً و سهواً، باشد و هم چنین باید معصوم از هر خطا، اشتباه، سهو و فراموشى باشد؛ زیرا امامان، حافظان و نگهبانان
انسان براى وصول به « مقصداصلى » نیازمند به تربیت الهى است و بدیهى است که بدون آن هیچ وصولى نیست و تربیت الهى درمرتبه کامل آن در دست پیامبر و امامان معصوم علیه السلام است و تا این تربیت نباشد ، کمالى براى هیچ کس متصور نمى
اشاره: ابن عساکر، از ابو بکر بن مزرفى، از حسین بن مهتدى، از عمر بن احمد، از احمد بن عبد الله بن احمد، از على بن سعید رقّى، از ضمره، از ابن شوذب، از مطر ورّاق، از شهر بن حوشب از ابى هریره، نقل کرده که گفت: هر کس در
اشاره: شیعه معتقد است که قدرت امام معصوم (علیه‌السلام) منبعث از خداست، امام را امت انتخاب نمى کند، بلکه امامت او مثل نبوت پیامبران، به نص الهى است. این اعتقاد منطبق بر قرآن و احادیث نبوی است. همچنین ائمه اهل بیت (علیهم‌السلام) نیز بر مطلب تأکید داشته و در مقاله
اشاره: مقاله ای که درپی می آید با نگاهی تحلیلی به ظهور، نظریه «اختیاری بودن ظهور»(۱) را مطرح می کند. این نظریه بدان معناست که ظهور مشکل فاعلی ندارد بلکه مشکل قابلی دارد و باید با همت و اختیار شیعیان این مشکل رفع شود که در نتیجه ظهور، فوراً و
اشاره: مسئله امامت یکی از اموری است که معرکه آرائ و باعث اختلاف در میان مسلمانان شده است. بخی آن را از اصول دین دانسته و برخی آن را از فروع دین می دانند. برخی هم در مصداق امام با هم اختلاف کرده اند. منشأ اصلی اختلاف بین شیعه و
اشاره: مقصود از معرفت امام در اینجا شناخت مصداقى امام هر عصر است، نه معرفت به مقام ولایت کلیه امام. بنابر این ما باید بدانیم چه کسى در حال حاضر حجت خدا بر ما است و پیشوایى اُمت اسلامى را بر عهده دارد و در نتیجه قول، فعل و تقریر
اشاره: امامت مقام است که از سوی خداوند به کسانی عنایت می شود که از گناه و ظلم معصوم باشد. از این رو خداوند متعال می‌فرماید:«و إذا ابتلی ابراهیم ربّه بکلماتٍ فأتمّهنّ قال إنّی جاعلک للنّاس إماماً قال و من ذرّیّتی قال لاینال عهدی الظّالمین»۱؛ و چون ابراهیم را پروردگارش
اشاره: هیچ عاقلی نباید چیزی را بدون دلیل بپذیرد. یکی از اموری که در دین اسلام به آن اهمیت داده شده است مسئله امامت و امام است. این مسئله نیز از این قاعده مستثنی نیست. برای یک انسان عاقل اول باید مسئله امامت و وجود امام از سوی خداوند ثابت