از بحث هاى مهمِ مسئله معاد، بحث درباره چگونگى معاد از نظر جسمانى و روحانى بودن آن است. در این زمینه از سوى فیلسوفان و متکلمان اسلامى، سه نظریه مطرح گردیده است: ۱. فقط معاد جسمانى: در قیامت جز بدن و لذایذ و آلام بدنى و حسى تحقق ندارد. ۲.

مرگ، گذرگاهى(۱) به سراى دیگر حیات دنیوى انسان با مرگ پایان یافته و به سراى دیگرى قدم مى گذارد. مسئله مرگ از جنبه تربیتى اهمیت ویژه اى دارد و در قرآن کریم، احادیث دینى از جهات گوناگون مورد توجه قرار گرفته و درباره آن مطالبى بیان گردیده است: در این

ترکیب انسان از روح و بدن کسانی که به معارف اسلامی تا اندازه ای آشنایی دارند می دانند که در خلال بیانات کتاب و سنت، سخن روح و جسم یا نفس و بدن بسیار به میان می آید و یا اینکه تصور جسم و بدن که به کمک حس درک

مهم‎ترین منبع و منشأ ایمان به معاد و حیات اُخروی، وحی الهی است که به وسیله پیامبران ـ علیهم السلام ـ به بشر ابلاغ شده است.انسان پس از آن‎که خدا را شناخت و به صدق گفتار پیامبران ایمان آورد، به روز قیامت و حیات جاوید اخروی، که همه پیامبران، ایمان

بیش از ثلث آیات قرآن، ارتباط با زندگى ابدى دارد: در یک دسته از آیات، بر لزوم ایمان به آخرت، تاکید شده ۱؛ و در دسته دیگر، پى آمدهاى انکار آن، گوشزد شده۲؛ و در دسته سوم، نعمتهاى ابدى،۳ و در دسته چهارمى  عذابهاى جاودانى، بیان شده است.۴ همچنین در

مهم‎ترین منبع و منشأ ایمان به معاد و حیات اُخروی، وحی الهی است که به وسیله پیامبران ـ علیهم السلام ـ به بشر ابلاغ شده است. انسان پس از آن‎که خدا را شناخت و به صدق گفتار پیامبران ایمان آورد، به روز قیامت و حیات جاوید اخروی، که همه پیامبران،