تربت پاکان شهر قم که تربت پاکش گوهر گرانقدری را در دل خود جای داده و درخشندگی آن چشم همگان را مجذوب پاکی و قداست خویش نموده در طی قرون متمادی، حبل المتین اندیشمندان دینی، عالمان و وارثان ائمه اطهار(ع) به شمار می آید. دهها سال است در حریم امن
عَبَسَتْ وُجُوهُ الْقَوْمِ خَوفَ الْمَوْتِ وَالْعَباسُ علیه السلام فیهِمْ ضاحِکٌ یَتَبَسَّمٌ لَوْلا الْقَضا لَمَحَا الْوُجُودُ بِسَیْفِهِ وَاللّه ُ یَقْضی ما یَشاءُ وَیَحْکُمُ(۱) (سیدجعفر حلّی) اشاره زندگانی حکمت آمیز و غرور آفرین پیشوایان معصوم علیهم السلام و فرزندان برومندشان، سرشار از نکات عالی و آموزنده در راستای الگوگیری از شخصیت کامل
شکیباتر از ایوب اگر چه حضرت ایوب علیه السلام برای صبرش شهره آفاق شده است و بلاهایی که به او رسید بسیار سنگین بود، ولی این سختی ها سرانجامی داشت و بیشتر زندگی او با خوبی و خوشی سپری شد. بردبارتر از ایوب، کسی است که از خردسالی تا پیری،
سپیده سخن دیرزمانی است که جوانان کشورهای اسلامی، که از تابش وحی و زلال معارف ناب الهی بهره می برند، باشیوه های گوناگون و متنوع دشمن در راهزنی فکر و فرهنگ رو به رویند. پیروزی انقلاب اسلامی ایران، این حساسیت ناپیدا را به صورت آشکار در آورد و سردمداران استکبار
از شهدای کربلا ، فرزند امام مجتبی (ع) . مادر او کنیز ( ام ولد ) بود . از مدینه همراه عمویش امام حسین (ع) به کربلا آمد و روز عاشورا پس از شهادت قاسم بن حسن ، خدمت سید الشهداء آمد و اجازه میدان طلبید و به میدان رفت و پس
نوجوان شهید عاشورا در رکاب سیدالشهداء (ع) ، فرزند گرامی امام حسن مجتبی (ع) . وی صاحب همان سخن معروف « اَحْلی مِنَ العَسَل » در شب عاشوراست که مرگ را شیرین تراز عسل می دانست . روز عاشورا سن او به بلوغ نرسیده بود . برای میدان رفتن از
دکتر احمد بهشتی علامه بارع شیخ حسین دخیل مى گوید: در اواخر عهد عثمانى پس از زیارت عبر امام حسین به حرم عباس مشرف شدم. هوا گرم و ظهر نزدیک بود. هیچکس در آن ساعت گرمى کوره آفتاب، در بارگاه قدس باب الحوائج درماندگان حضور نداشت. تنها یکى از خدام مقابل در
در حادثه عاشورا از شخصیتی به نام ام کلثوم نام برده می شود. خبرهای فراوانی در مورد حضور او رسیده است؛ از جمله ابن نمای حلی(م۶۴۵ق) می نگارد: خطبتْ أم کلثوم بنت علی(ع) من وراء کله و قد غلب علیها البکاء؛ فقالت: یا أهل الکوفه، سوءه ما لکم خذلتم حسینا و قتلتموه
سخن نخست سَکینه، دختر امام حسین علیه السلام و مادرش رباب دختر امری ءالقیس است. نامش را امینه، امنیه و آمنه ذکر کرده اند و لقب وی را سکینه نهاده اند که به معنی وقار و سکون است. سکینه همسر عبدالله اکبر، فرزند امام حسن و پسر عموی اوست که در
شاره: در واپسین سال های عمر معاویه، روزگاری که زیاده خواهی های او سایه ای سنگین از فساد و تباهی بر جامعه مسلمین انداخته بود، تولد نوزادی دختر به نام رقیه (علیهاالسلام) شادی و شعف را به خانه گلین و ساده امام حسین (علیه السلام) فرا خواند و اشک شوق