مقدمهشاید یکی از ارکان بلاغت و سرّ اعجاز بیانی قرآن، به کار بردن استعاره و مجاز و کنایه است که در حدّ اَعلای بَراعَت (۱) و فخامت انجام گرفته است. علمای ادب به کار بردن استعاره را مایه ی رونق و جذابیت و زیبایی کلام دانسته اند، که قرآن در