بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده به انعکاس آن در ادبیات پارسی، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.

آیه ۵۴ سوره مائده
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا مَنْ یَرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ أَذِلَّهٍ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّهٍ عَلَی الْکَافِرِینَ یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلَا یَخَافُونَ لَوْمَهَ لَائِمٍ ۚ ذَٰلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ
ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هر که از شما از دینش بازگردد چه باک؛ زودا که خدا مردمی را بیاورد که دوستشان بدارد و دوستش بدارند. در برابر مؤمنان فروتنند و در برابر کافران سرکش؛ در راه خدا جهاد می‌کنند و از ملامت هیچ ملامتگری نمی‌هراسند. این فضل خداست که به هر کس که خواهد ارزانی دارد، و خداوند بخشاینده و داناست.

*در روایت است: چون این آیه نازل شد، پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله دست به شانه سلمان فارسی زد و فرمود: هموطنان تو مصداق این آیه‌اند.
*در آیات قبل، خطر سلطه کفار و منافقان مطرح بود، اینجا سخن از ارتداد است. شاید اشاره به این باشد که نفاق و دوستی و رابطه با کفّار و پذیرش سلطه آنان، به ارتداد می‌انجامد.
*امام باقرعلیه السلام درباره‌ی «یحبّهم و یحبّونه» فرمود: مراد علیّ علیه السلام و شیعیان اویند.
*در روایات شیعه و سنّی آمده است که پیامبر اسلام‌صلی الله علیه وآله در جنگ خیبر، پس از ناکامی فرماندهان در فتح قلعه‌های دشمن فرمود: به خدا سوگند فردا پرچم را به دست کسی می‌دهم که خدا و رسول او را دوست دارند، او هم، خدا و رسول را دوست دارد و پیروزی را به ارمغان می‌آورد. آنگاه پرچم را به دست علی علیه السلام داد.
* مؤمن باید به فکر عاقبت خود باشد، چه بسا مؤمنانی که مرتدّ شوند. «یا ایها الّذین آمنوا مَن یرتدّ»
* رهبر روشن ضمیر، باید احتمال ارتداد و برگشت پیروان خود را بدهد. «مَن یرتدّ منکم»
* کفر یا ارتداد گروهی از مؤمنان، ضربه به راه خدا نمی‌زند. «فسوف یأتی اللّه…»
* ارتداد، ثمره‌ی نداشتن معرفت و محبّت نسبت به دین و خداست. «یأتی اللّه بقوم یحبّهم و یحبّونه»
* خداوند، نیازی به ایمان ما ندارد. «فسوف یأتی اللّه»
* در راه ایمان و شکستن سنّت‌ها و عادات جاهلی نباید از سرزنش‌ها و هوچی‌گری‌ها و تبلیغات سوء دشمن ترسی داشت و تسلیم جوّ و محیط شد. «لا یخافون لومه لائم»
* رفتار مسلمان، نرمش با برادران دینی و سرسختی در برابر دشمن است و هیچ یک از خشونت و نرمش، مطلق نیست. «اذلّه علی المؤمنین أعزّه علی الکافرین»
* فضل خدا تنها مال و مقام نیست، محبّت خدا و جهاد در راه او و قاطعیّت در دین هم از مظاهر لطف و فضل الهی است. «ذلک فضل اللَّه»
* دوستی متقابل میان بنده و خدا، از کمالات بشر است. «یحبّهم و یحبّونه»
* با نوید جایگزینی دیگران، جلو یأس و ترس را بگیرید. «من یرتدّ… فسوف یأتی… و لایخافون»
* مؤمن واقعی کسی است که هم عاشق و هم محبوب خدا باشد. «یحبّهم و یحبّونه»
* کسی که ایمان واقعی دارد، هرگز در برابر کافران احساس حقارت نمی‌کند. «اعزّه علی الکافرین»
* دلی که از محبّت خدا خالی شد بیمار و وابسته به کفّار می‌شود، ولی دلی که از مهر خدا پر است هرگز وابسته نمی‌شود. «فی قلوبهم مرض یسارعون فیهم… یحبّهم و یحبّونه… اعزّه علی الکفارین»
* اسلام رو به گسترش است، تنها به ریزش‌ها نگاه نکنیم به رویش‌ها نیز نگاه کنیم. «من یرتدّ… یأتی اللَّه»
* پرچم اسلام را در آینده کسانی بدست خواهند گرفت که عاشق خدا و مجاهد و با صلابت باشند. «یأتی اللَّه بقوم یحبّهم و یحبّونه… اعزّه علی الکافرین یجاهدون فی سبیل اللّه»
* جنگ روانی، در مؤمنین واقعی اثری ندارد. «لا یخافون لومه لائم»
* فضل خداوند، محدود نیست وبه هرکس به قدر لیاقتش عالمانه عطا می‌کند. «واللَّه واسع علیم»
* اگر خداوند به شخصی لطفی کرد، آگاهانه است. «واسع علیم»