بیست و سوم جمادی الاول
۱- درگذشت فضل ابن شاذان نیشابوری (۲۶۰ هجری قمری)
۲- درگذشت شاه عباس صفوی (۱۰۳۸ هجری قمری)
—
۱- درگذشت فضل ابن شاذان نیشابوری (۲۶۰ هجری قمری)
ظاهراً اصل او از نیشابور بود، اما نسب وی به قبیله عرب اَزْد می‌رسید. پدرش شاذان بن خلیل از محدّثان امامیه به شمار می‌آمد.
فضل مدتی پس از هلاکت هارون عباسی به همراه پدرش به بغداد آمد و در حالی‌که هنوز به بلوغ نرسیده بود، در قطیعه الربیع بغداد نزد اسماعیل بن عباد به آموختن قرآن پرداخت.
ابن شاذان در بغداد از مشایخی چون محمد بن ابی‌عمیر بهره برد و با حسن بن علی بن فضّال آشنا گردید. او سپس به کوفه رفت و در آنجا از مشایخی چون حسن بن محبوب، احمد بن محمد بن ابی نصر، صفوان بن یحیی و نصر بن مزاحم منقری بهره جست.
طوسی ابن شاذان را در شمار اصحاب امام هادی(علیه السلام) آورده است. ابن شاذان، در زمان امام حسن عسکری(علیه السلام) از معتبرترین عالمان امامی خراسان به شمار می‌رفت. کشی از ارتباط دورادور او با آن حضرت خبر داده است.
برجسته‌ترین جنبه علمی شخصیت ابن شاذان در علم کلام است؛ شیخ طوسی از وی به عنوان متکلمی جلیل القدر یاد کرده است.
ابن شاذان به عنوان فقیه نیز شناخته می‌شد؛ محقق حلی او را در زمره فقیهان درجه اول امامیه شمرده است.
ابن شاذان در سلسله اسناد بسیاری از احادیث امامیه قرار گرفته است؛ نجاشی به توثیق او تصریح کرده است. کشّی در مواضع بسیاری به نظرات و جرح و تعدیل‌های او درباره محدّثان استناد جسته است.
اساس تعالیم کلامی ابن شاذان، پس از شهادتین، اقرار به حجت خداوند و اقرار به ماجاء من عندالله است. او به اساس رجعت قائل بود و در مسأله‌ای چون ازدواج عمر با ام کلثوم دختر امام علی(علیه السلام) معتقد بود که آن ام‌کلثوم دیگری بوده است.
از جمله آثار او کتاب : اثبات الرجعه ، الطلاق ، علل الشرایع ، مسائل البلدان و یوم و لیله می باشد.
ابن شاذان سرانجام در سال۲۶۰ ه.ق درگذشت مقبره وی در نیشابور است.
—
۲- درگذشت شاه عباس صفوی (۱۰۳۸ هجری قمری)
شاه عباس اول پادشاه مقتدر صفویان که بیش از چهل سال در ایران حکومت کرد و نقش فراوانی در قدرت‌گیری مجدد دولت صفویه داشت.
شاه عباس با شکست دادن دو قدرت بزرگ ازبک و عثمانی اقتدار فراوانی به دولت صفوی در عصر خود داد و ایران را بسیار قدرتمند ساخت.
گسترش مذهب تشیع و حمایت از آن در ایران، تشکیل سپاه جدید، تغییر در مناصب مهم حکومتی و برخی اقدامات عمرانی به‌خصوص در شهر اصفهان، از مهمترین اقدامات وی است.
شاه عباس مانند اکثر شاهان صفوی به علمای دین احترام می‌گذاشت.
شاه عباس در شب پنجشنبه چهارم جمادی الاول سال ۱۰۳۸ ه.ق پس از حدود ۴۲ سال حکومت در مازندران از دنیا رفت. شاه که به شهرهای مازندران و شکار در آنجا علاقه بسیاری داشت، در حالی که بیمار بود و طبیبان رفتن او را از سفر به مازندران منع کرده بودند، به آنجا رفت و سرانجام در همان جا در ۶۰ سالگی از دنیا رفت.
جسد شاه عباس را پس از وفات از مازندران به سمت اصفهان منتقل کردند؛ ولی در کاشان و در امامزاده حبیب موسی در ۲۳ جمادی الثانی توسط نوه و جانشینش شاه صفی به خاک سپرده شد.