بیست و ششم جمادی الاول
رحلت آیت الله العظمی میرزا محمدحسین نائینی (۱۳۵۵ هجری قمری)
—
رحلت آیت الله العظمی میرزا محمدحسین نائینی (۱۳۵۵ هجری قمری)
میرزا محمدحسین نایینی در سال ۱۲۷۷ ه.ق در شهر نایین به دنیا آمد.
تحصیلات ابتدایى حوزوی خود را در زادگاه خویش گذراند و در هفده سالگی به شهر اصفهان هجرت کرد و سپس در سال ۱۳۰۳ ه.ق به عراق رفت.
میرزای نایینی در آغاز ورود به عتبات، پس از زیارت بارگاه ملکوتی امام علی(علیه السلام) راهی سامرا شد و در محضر درس مرجع کبیر و فقیه جلیل، میرزا محمدحسن شیرازی حاضر گردید.
او همچنین در درس آیات عظام سیدمحمد طباطبایى فشارکی و سیداسماعیل صدر حضور یافت و در نجف به حلقهی درس ملاحسینقلی همدانی پیوست. پس از مدتی، میرزای نایینی در کنار تدریس، در جلسهی علمی آخوند خراسانی حاضر شد و از محرمان اسرار وی گردید.
میرزا با مقام والای علمی، سیاسی و معنوی خود، شاگردان فاضل و آگاهی را به عالم اسلام عرضه کرد که از آن جمله حضرات آیات: سیدمحسن طباطبایى حکیم، سیدجمالالدین گلپایگانی، سیدمحمد حجت کوه کمرهای، سیدمحمدهادی میلانی، شیخ محمدتقی آملی، سیدابوالقاسم خویى، علامهی طباطبایى، میرزا هاشم آملی و دهها تن دیگر، از پرورش یافتگان درس مکتب این عالم برجسته میباشند.
ایشان همچنین با حضور خود، نهضت مردمی مشروطه در ایران را تاییدکرد. آیت اللَّه نایینی کتاب “تَنبیهُ الاُمّه” را در بحران انقلاب مشروطه در سال ۱۳۲۷ ه.ق به زبان فارسی نوشت و از سوی آیت اللَّه مازندرانی و آیت اللَّه آخوند خراسانی مورد تایید قرار گرفت.
این کتاب دربارهی انواع استبداد و حکومتهای خودکامهی شاهان مستبد و همچنین وظایف علما و فقها در قبال دین و اوضاع ایران در دوران قاجاریه نگاشته شده است.
سرانجام میرزا محمدحسین نایینی پس از عمری تلاش و خدمت، در ۲۶ جمادی الاولی سال ۱۳۵۵ ه.ق در ۷۸ سالگی به جوار رحمت ایزدی پیوست و پس از تشییعی باشکوه و اقامهی نماز توسط آیتاللَّه سیدابوالحسن اصفهانی، در کنار حرم مطهر حضرت علی(علیه السلام) به خاک سپرده شد.