تقویم شیعه بیست و یکم ذی القعده
۱- درگذشت عالم بزرگوار آیت الله “سید یونس موسوی اردبیلی” (۱۳۷۷ هجری قمری)
۲- درگذشت آیت الله “حاج آقا ضیاء الدین آملی” (۱۴۰۲ هجری قمری)
۳- درگذشت آیت الله “احمد حجتی” (۱۴۱۸ هجری قمری)
—
۱- درگذشت عالم بزرگوار آیت الله “سید یونس موسوی اردبیلی” (۱۳۷۷ هجری قمری)
سید یونس فرزند سید محمدتقی موسوی اردبیلی در سال ۱۲۹۳ یا ۱۲۹۶ ه.ق در اردبیل به دنیا آمد.
وی پس از تحصیل مقدمات و سطوح در اردبیل، به زنجان رفت و فقه و اصول را از آخوند ملا قربانعلی زنجانی، عالم بزرگ آن سامان و علوم معقول را از آخوند ملا سبزعلی حکیم آموخت.
سید یونس سپس برای ادامه ی تحصیل راهی نجف اشرف شد و در حلقه ی درس اساتید نامداری هم چون: “شیخ الشریعه اصفهانی، فاضل شربیانی، آخوند خراسانی و علامه سید محمدکاظم یزدی” جای گرفت.
وی پس از آن به کربلا رفت و از محضر آیت الله میرزا محمد تقی شیرازی بهره جُست.
آیت اللَّه اردبیلی در سال ۱۳۴۶ ه.ق به اردبیل بازگشت و عهده دار امور مذهبی گردید.
از آن پس به مشهد رفت و به دنبال کشتار خونین مسجد گوهرشاد، به همراه عده ای دیگر از روحانیون، دستگیر، زندانی و سپس تبعید شد.
در اواخر عمر چندی درعتبات بود ولی به علت بیماری به تهران رفت و در آن شهر در ۸۱ یا ۸۴ سالگی درگذشت.
پیکر این عالم ربانی را به مشهد منتقل کرده و در آن شهر به خاک سپردند.
از آیت اللَّه سید یونس اردبیلی آثاری برجای مانده که دوره ی کامل فقه، رساله در فروع علم اجمالی و معتقدات القاصر از آن جمله اند.
—
۲- درگذشت آیت الله “حاج آقا ضیاء الدین آملی” (۱۴۰۲ هجری قمری)
حاج آقا ضیاء الدین آملی فرزند آیت الله حاج شیخ محمد تقی، از دانشمندان وارسته دوران معاصر است.
وی در تهران زاده شد و همراه پدر به نجف رفت و در محضر بزرگانی چون: “آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی، میرزا حسن نایینی، آقا ضیاء عراقی” و دیگران زانو زد و در سی سالگی به اجتهاد رسید.
پس از ازدواج با دختر آیت الله حاج آقا حسین قمی به ایران بازگشت و در تهران و آمل به تدریس و تبلیغ و تربیت نفوس پرداخت.
به نمایندگی از آیت الله بروجردی به مصر رفت و برای راه اندازی کرسی درس فقه شیعه در دانشگاه الازهر تلاش بسیاری کرد، ولی از آن جا که توفیقی برای این کار نیافت به تهران بازگشت.
در کهن سالی از سفر باز نمی ایستاد و همواره برای عرض ارادت به پیشگاه امام رضا (علیه السلام) راهی مشهد می شد.
در اوج انقلاب اسلامی ایران، از هیچ کوششی برای پیروزی آن دریغ نکرد.
در سال ۱۴۰۲ ه.ق پس از مدت درازی بستری شدن در تهران، درگذشت و پیکرش پس از انتقال به مشهد مقدس، در ایوان طلای حرم مطهر امام رضا (علیه السلام) مدفون شد.
—
۳- درگذشت آیت الله “احمد حجتی” (۱۴۱۸ هجری قمری)
احمد حجتی در سال ۱۳۳۷ ه.ق در شهرستان میانه در آذربایجان به دنیا آمد و در کودکی پدر را از دست داد.
وی تحت تکفّل و تربیت برادر بزرگش میرزا ابومحمد قرار گرفت.
ایشان پس از مدتی تحصیل، راهی خدمت سربازی شد و پس از آن درس را ادامه نداد ولی بر اثر رؤیای صادقه ای که دید، بار دیگر به تحصیل علوم دینی روی آورد.
از این رو به قم رفت و به مدت سیزده سال از محضر عالمانی هم چون: سید محمد حجت کوه کمرهای، سید حسین بروجردی، امام خمینی و سید شهاب الدین مرعشی نجفی بهره برد تا به اجتهاد دست یافت.
آیت اللَّه حجتی سپس در شهر میانه به ارشاد مردم مشغول شد و پس از سالیانی راهی تهران گردید.
وی به موازات تلاش علمی و فعالیت تبلیغی و پاسداری از شریعت، در صحنه سیاسی نیز حضوری فعال داشت و پس از بازداشت حضرت امام در جریان قیام پانزده خرداد علیه رژیم به اعتراض برخاست.
افشاگری آیت اللَّه حجتی علیه رژیم خودکامه به آنجا رسید که از سخنرانی ایشان جلوگیری کردند و ایشان ممنوع المنبر شد.
وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز از حامیان نظام به شمار می رفت و مورد عنایت امام و مقام معظم رهبری بود.
این فقیه وارسته در زمره مجتهدان و فاضلانی قرار داشت که عمر با برکت خویش را در راه کسب دانش فقه و تدریس علوم دینی صرف کرد و هم زمان با تلاش های فکری، ضمن دوری از جنجال های تبلیغاتی، به تهذیب نفس و دوری از تعلقات دنیوی پرداخت تا جایی که به موفقیت های معنوی و عرفانی والایی دست یافت.
آیت اللَّه احمد حجتی سرانجام در ۲۱ ذی القعده ۱۴۱۸ ه.ق به دیدار معبود شتافت و در قبرستان نو در قم دفن شد.