حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی گفتند: ما شبی که مربوط به این ذات مقدس است آمدیم از خدا بخواهیم ما آن مقام علی علیه السلام، نه مقدور ماست نه میسور ما که بگوییم «ما کنت اعبد رباً لم أره» ولی این را میخواهیم بگوییم تا علی علیه السلام را نبینیم عبادت نکنیم.
در سخنانی به بیان اعجاز قرآن و فضیلت شب قدر پرداختند و اظهار داشتند: شب قدر قلب ماه مبارک رمضان است، ماه مبارک رمضان برای امت اسلامی معجزهای قویتر از معجزه سلیمان پیامبر است، زیرا اعجاز آن حضرت در مسلط بودن بر باد بود راه یک ماهه را در بامداد یا در شامگاه طی میکرد، ولی اعجاز قرآن کریم در این است که سالک صالح در یک شامگاه در لیله القدر راه هزار ماهه را طی میکند ﴿لَیْلَهُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ﴾ با این تفاوت که او مسیر مکان را می پیمود و قرآنیان می توانند مسیر مکانت را طی کنند. همراهان سلیمان نبی در یک بامداد راه ظاهری یک ماهه را طی میکردند ولی پیروان قرآن و عترت مکانت و راه معنوی هزار ماهه را یک شبه طی میکنند، اگر گفته شد که این طفل یک شبه ره صد ساله می رود، آن را میشود در شب قدر تجربه کرد.
ایشان در ادامه با بیان اینکه ما در شب قدر از خدا چه چیزی را باید طلب کنیم، بیان داشتند: طرح این مقدمه برای آن است که ما در شب قدر از خدا چه بخواهیم، در جوار قبور مراجع و صلحا و صدیقین و شهدا چه مسئلت کنیم، مسئله آمرزش گناه، مسئله حل مشکلات، مسئله شفای بیماران، مسئله برقراری امنیت، همه اینها جزء فروعات خواسته ماست، ما یک مطلبی عظیم و مطلوب عزیز داریم که در سایه آن مطلب و مطلوب این مقصدها و مقصودها هم حاصل میشود، این مقدمه برای آن است که ما چه بخواهیم، چطور بخواهیم، با چه حال بخواهیم ،که با دست پر برگردیم.
ایشان بیان داشتند: ما در شب قدر از خدا حیات قرآنی طلب بکنیم، مولا امیرالمومنین مطلبی دارد که به ما فرمود میسور شما نیست ولی پایینترش را طلب بکنید آن مطلب که عنصر محوری دعای ماست این است که فرمود من تا خدا را نبینم عبادت نمیکنم، منتها خدا با چشم دیده نمیشود با بصیرت و جان مشاهده میشود. آن علی بود و این کلام وقف اوست، این مقام میسور دیگری نیست، اما پایینتر از این مقام را میشود تمنی داشت و آن این است که ما تابع و مطیع قرآن و عترتیم، این معنا را در شب قدر از خدا بخواهیم که به جایی برسیم که بگوییم من تا قرآن را نبینم از او اطاعت نمیکنم، من تا علی و خاتم اوصیا(علیهم آلاف التحیه و الثناء) را نبینم اطاعت نمیکنم، من تا امام زمانم را نبینم اطاعت نمیکنم، نه با چشم ظاهر که با چشم دل، این معنا را میتوان گفت این معنا را میتوان خواست، این معنا را میتوان یافت. آن مطالب جزئی هدف ما نیست گرچه به ما میدهند، مشکلات حل معیشت و ادای قرض و شفای مرض اینها جزء ریزشهای مائده قرآنی است.
ایشان ادامه دادند: زیر مجموعه این دعاهای ما، طهارت دل میخواهد، شرح صدر می خواهد، کینه زدایی می خواهد، عداوت زدایی میخواهد، دهها بیماری را کنار گذاشتن می خواهد، آنگاه قرآن را به دست گرفتن می خواهد، قرآن به سر گذاشتن می خواهد و این مطالب را از ذات اقدس الهی مسئلت کردن می خواهد، از کریم, متاع ماندگار خواستن شایسته است. اگر خدای ناکرده کینهای نسبت به دیگران داریم بگوییم خدایا من از او گذشتم تو از او بگذر، حقی داریم بگذریم تا با صفای ضمیر، با شرح صدر دلی بخواهیم داشته باشیم که جای غیر او نباشد تا او محبت خود را، ارادتمان را، به قرآن که ثقل اکبر است و همچنین ارادتمان را به عترت طاهرین(علیهم السلام) که ثقل اصغر است در قلب ما مستقر بکند.
آیت الله جوادی آملی در پایان بیان داشتند: ما شبی که مربوط به این ذات مقدس است آمدیم از خدا بخواهیم ما آن مقام علی علیه السلام، نه مقدور ماست نه میسور ما که بگوییم «ما کنت اعبد رباً لم أره» ولی این را میخواهیم بگوییم تا علی علیه السلام را نبینیم عبادت نکنیم، این را میخواهیم تا امامان را نبینیم عبادت نکنیم، آن توفیق را به ما بده ما امام زمان شناس باشیم، علی شناس باشیم، آنگاه نه کسی را فریب میدهیم نه فریب کسی را میخوریم نه بیراهه میرویم نه راه کسی را میبندیم.
منبع: سخنرانی معظم له در شب قدر ۱۳۸۵/۷/۲۱