ریشه های تاریخی تشیع در ایران
چکیده:
یکی از مباحث مهم و اساسی درتاریخ مذهبی ایران،چگونگی و علل گرایش ایرانیان به تشیع است.
رفتار تبعیض امیز و ظالمانه خلفا بامسلمانان عجم باعث شد مسلمانان گرایش به مکتب اهل بیت علیهم السلام که عاری از هرگونه تبعیض و ظلمی بود پیدا کنند.
همچنین تشکیل حکومت های شیعی مذهب درمحدوده سرزمین ایران نیز از عوامل موثر درترویج افکار این فرقه در ایران بود.
مس از هجوم مغولان به ایران وبروز ویرانی و ادباری که مردم ایران به ان گرفتارشدند گرایش به تصوف ودوری ازدنیا در ایران رونق بسزایی گرفت .
فرقه های صوفیانه که مذهب رسمی انان تسنن بود درقرون بعدی رنگ وبوی شیعی به خود گرفتند وباپذیرش ولایت امامان دوازده گانه به تشیع نزدیک شدند.
صفویان به عنوان کسانی که مذهب تشیع را رادر ایران به رسمیت شناختند و خود ارارم ارام به تشیع گرایش یافتند .
باتوجه به فضای فکری مناسبی که درقرون نهم و دهم ه ق برای تشیع در ایران به وحود امده بود مدهب تشیع رادر ایران رسمیت بخشیدند و از ان زمان به بعد به جز چند دوره کوتاه مدت نظیر دوران نادر،تشیع به عنوان مکتب اکثریت قریب به اتفاق جامعه ایران قدیم قرار گرفته که علاوه بر ایران کنونی شامل مناطقی نظیر آذربایجان، بحرین، بخشهایی ازعراق، پاکستان و افغانستان می شد.
این کتاب دارای سه بخش می باشد:
-
بخش اول:خاستگاه تشیع
-
بخش دوم:نقش حکومت های شیعه مذهب در رواج تشیع در ایران
-
بخش سوم:رسمیت بخشیدن به تشیع دوازده امامی در ایران.