شیطان ممکن است حتی از مسیر معارف الهی تو را فریب دهد؛ برای مثال، یکی از معارف ما این است که هیچ وقت، یک شیعه به جهنم نمی‏رود.

حالا اگر کسی بگوید: من که شیعه هستم؛ هیچ شیعه‌ای هم به جهنم نمی‌رود؛ پس من به جهنم نمی‌روم! این صغری و کبری و یک قیاس است که یک‌جای آن اشکال دارد.

مسلم است که شیعه به جهنم نمی‏رود، این کبری درست است. اما بحث در صغری است که آیا من شیعه هستم؟!

من فقط یک روایت از عمر بن حنظله می‏خوانم که نقل می‏کند: امام صادق علیه السلام فرمودند: لَیْسَ مِنْ شِیعَتِنَا مَنْ قَالَ بِلِسَانِهِ وَ خَالَفَنَا فِی أَعْمَالِنَا وَ آثَارِنَا کسی که با زبان بگوید من شیعه‌ام ولی در عمل با ما مخالفت نماید، شیعه ما نیست.

مثلاً کسی که با زبان می‏گوید: من شیعه هستم، ولی وقتی رفتارش را نگاه می‏کنیم می‏بینیم از شیعه بودن خبر نمی‌دهد، یعنی عملش مثل عمل ائمه نیست، شیعه نیست.

و لَکِنْ شِیعَتُنَا مَنْ وَافَقَنَا بِلِسَانِهِ وَ قَلْبِهِ وَ اتَّبَعَ آثَارَنَا وَ عَمِلَ بِأَعْمَالِنَا أُولَئِکَ شِیعَتُنَا شیعه ما کسی است که هم لفظاً، هم قلباً و هم عملاً موافق با ما بوده و از دستورات ما اطاعت نماید.

شیعه ما کسی است که این سه موافقت را داشته باشد و در سه چیز با ما هم‏سو باشد. شیعه ما این است.

لذا یکی از دام‏های شیطان که انسان را فریب داده و مغرور می‏کند، همین است که انسان با خودش می‌گوید: من شیعه هستم.

از مباحث مرحوم حضرت آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی