لعن بنی امیه در زیارت عاشورا
چرا در زیارت عاشورا تمام بنی امیه لعن شده اند مگر در میان آنان انسانهای خوب وجود نداشته است؟
منظور از بنى امیه که مورد لعن قرار گرفتهاند تنها افرادى از آنها که در غصب خلافت و خاموش کردن نور ولایت همدست بودهاند مراد است.
و اغلب آنان که از جمله اولاد ابى سفیان و اولاد مروان باشند دشمن اهلبیت بودهاند. و اگر احیانا در بین این گروه کسى مؤمن واقعى باشد این لعن شامل حال او نمىشود. در روایتى على بن یقطین که در دستگاه بنى امیه بوده و از ارادتمندان اهلبیت بوده به امام کاظم(ع) عرض مىکند من از نفرینى که امام صادق بر پدرم یقطین و اولاد او کرده مىترسم. حضرت مىفرماید: آن طور که تو فکر مىکنى نیست. مؤمن در صلب کافر به مانند ریگ است در خشت که باران گل را مىشوید و ضررى به سنگ ریزه نمىرسد و نفرین پدرم شامل حال تو نمىشود. بنابراین لعنى هم که بر بنى امیه شده به همین شکل است شامل مؤمنان از آنان نمىشود. و کسانى که خودشان از کافران و ظالمان بودهاند و یا راضى به کارهاى پدران خود بودهاند مورد لعن هستند. (براى توضیح بیشر ر.ک: به: شفاء الصدور در شرح زیارت عاشورا تألیف میرزا ابوالفصل طهرانى.)
یا در روایتی دیگر آمده که: یکی از فرزندان عبد العزیز بن مروان که اسم او سعد بود در حالی که همانند زنان با صدای بلند گریه می کرد وارد بر امام محمد باقر(ع) شد؛ امام فرمود: چه چیز شما را به گریه واداشت؟ سعد گفت: چگونه گریه نکنم در حالی که من از همان درخت ملعون در قرآن می باشم؟ امام باقر (ع) فرمود: تو از ایشان نیستی، تو از ما اهل بیت هستی، آیا نشنیدی سخن خداوند را که فرمود:پس هر کس از من تبعیّت کند از من خواهد بود.( شبستری، نصر الله، اللؤ لؤ النضید فی شرح زیاره مولانا ابی عبد الله الشهید، ص ۱۳۳ ، فروغ دانش ، تهران)
در نتیجه باید گفت که لعن همه بنی امیّه شامل کسانی است که از نظر فکری و عملی هماهنگ با بنی امیه بوده و در غصب خلافت و خاموش کردن نور ولایت همدست بودهاند.