"سمیر عطا الله"، روزنامه نگار برجسته و تحلیلگر مسائل سیاسی لبنانی و سردبیر پیشین روزنامه کویتی "الانباء"، در مقاله ای انتقادی که تحت عنوان "ارتش های جهان عرب" روی پایگاه اینترنتی روزنامه فرا منطقه ای "الشرق الاوسط" قرار گرفته، با اشاره به پیشروی های گسترده عناصر وابسته به گروه تروریستی "داعش" در شمال غربی عراق و شمال شرقی سوریه و همچنین قدرت رو به افزون گروه های شبه نظامی در لیبی که یکپارچگی این کشور را تهدید کرده و فرآیند صادرات نفت آن را در دست گرفته اند، ناتوانی ارتش های کشورهای عربی در مقابله با دشمنان خارجی و تهدیدات داخلی و پسرفت روزافزون این ارتش های مدعی دفاع از فلسطین و آزادسازی آن را مورد انتقاد شدید قرار داده، جایی که در مقاله خود آورده است:
«کشورهای عربی طی نیم قرن اخیر برای ارتش های خود چند برابر ملت هایشان بودجه اختصاص داده اند و این در حالی است که همه این ارتش ها تمامی این اموال را تنها به یک دلیل که آن هم جنگ با اسرائیل می باشد، از آن خود کرده اند، از جمله ارتش لیبی که بیش از پنج هزار تانک را در پارکینگ ها روی هم چیده و تنها جنگی که داشته در کشور همسایه یعنی چاد بوده است.
با کمال تاسف باید گفت که ارتش های کشورهای عربی دو بار شکست خورده اند، نخستین بار در برابر دشمن خارجی بوده و در دوره کنونی نیز در حال شکست در برابر دشمن داخلی هستند.
در همین راستا، ارتش عراق که پیشتر چهارمین قدرت نظامی جهان نامیده می شد، پیش ز این در کویت و "بغداد" شکست خورده و هم اکنون نیز از شهر "الموصل" عقب نشینی می کند، جایی که گروه "دولت اسلامی در عراق و شام" (داعش) ارتش های سوریه و عراق را عقب رانده و منابع نفت در دو کشور را به کنترل خود در می آورد.
این در حالی است که گروه های شبه نظامی در لیبی یکپارچگی این کشور را مورد تهدید قرار داده و فرآیند صادرات نفت را در دست گرفته و ارتش یمن نیز پس از ۳۳ سال فرماندهی "علی عبدالله صالح" (دیکتاتور برکنار شده این کشور) بر آن، ناگهان درمی یابد که در برابر دو جبهه ویرانگر "القاعده" و "حوثی ها" قرار دارد.
باید گفت که امروزه قدرت های نظامی برتر و مسلط در جهان عرب همان عناصر شبه نظامی دارای وابستگی ها، گرایش ها و اهداف مختلف هستند.
در همین حال، دولت عراق هنگامی که برای جلوگیری از شکست در شهرهای بزرگ، از شهروندان این کشور می خواهد داوطلب شوند، در اصل دست به گسترش دامنه جنگ داخلی زده و اعتراف می کند که در حفاظت از امنیت ملی، یکپارچگی کشور و همچنین صلح داخلی تضعیف شده و از هم پاشیده، کاملا ناتوان است.
در واقع نظام های مشروع در جهان عرب به بهانه ناتوانی در آزادسازی فلسطین، به دست نظامیان سرنگون شده و سال های سال نیز در مورد "سلاح های فاسدی" صحبت می کردیم که روی دادن حادثه "نکبت" (مهاجرت دسته جمعی فلسطینیان در سال ۱۹۴۸ میلادی جایی که نزدیک به ۷۲۵ هزار عرب فلسطینی در طول جنگ میان اعراب و رژیم صهیونیستی، مجبور به ترک خانه های خود و فرار شدند) را در پی داشتند.
با این حال، هنگامی که سلاح های غیر فاسد نیز در انبارها ذخیره شده بودند، ارتش های کشورهای عربی باز دچار شکست شدند و پس از آن بود که هدف این سلاح ها و ارتش ها تغییر یافت، چرا که معنای میهن و وطن دچار تغییر شده بود، به گونه ای که همانند "سرزمین مادری" در سرود ملی کره شمالی، دیگر نه سرزمین و نه تاریخ و نه ملت، بلکه این "ژنرال" و تنها "ژنرال" است که "سرزمین مادری" به شمار می آید!
در واقع ارتش های کشورهای عربی در مسیر رفتن به فلسطین، در درگیری و جنگ ذوب شده و در همان مسیر، جنگنده ها و تانک های همین ارتشها، شهرها و مدارس و منازل اعراب را بمباران و گلوله باران کردند.
در همین حال، ارتش های کشورهای عربی خود را وقف و فدای دفاع از فرماندهان و رهبرانی کردند که جای میهن و مسئله فلسطین را گرفتند و توان و نیروی خود را نیز در مقابله با پدیده های مشکوکی که نیمی از خاک سوریه و عراق را به اشغال خود درآورده اند، از دست دادند.
در اینجا باید این پرسش را مطرح کرد که در وضعیت وحشتناک کنونی ناشی از پیشروی گروه های شبه نظامی مرموز، چه کسی از یکپارچگی، استقلال و حاکمیت آن نظام های جمهوری حفاظت می کند که پیش از این به بهانه دفاع از فلسطین، انقلاب خونینی بر علیه واپسگرایی به راه انداختند!
در پایان باید گفت که هم اکنون فلسطین در همه جا وجود دارد (هر کدام از کشورهای عربی برای خود تبدیل به یک فلسطین شده اند) و اعراب به ملتی پراکنده تبدیل شده اند که ارتش های آنها از شهرها عقب نشینی کرده و شهروندان را به دست هرج و مرج و طوفان جنگل می سپارند.»
ترجمه از "شفقنا"