هشتم جمادی الثانی
۱- وفات “ملا عبدالله بن شیخ صالح سماهیجی بحرانی” صاحب صحیفه علویه (۱۱۳۵ هجری قمری)
۲- تولد شیخ “محمدتقی بهلول” از دانشمندان معاصر(۱۳۲۸ هجری قمری)
۳- وفات آیت الله علامه سید عبدالحسین شرف الدین عاملی (۱۳۷۷ هجری قمری)
۴- درگذشت آیت الله حاج میرزا محمد غروی تبریزی (۱۳۹۸ هجری قمری)
—
۱- وفات “ملا عبدالله بن شیخ صالح سماهیجی بحرانی” صاحب صحیفه علویه (۱۱۳۵ هجری قمری)
شیخ عبدالله بن سماهیجی در سال ۱۰۷۶ ه.ق در روستای «سماهیج » که قریه ای است در جزیره کوچکی از جزائر بحرین به دنیا آمد.
مشایخ و اساتید او که همگی یا اغلب آنها در بحرین بودند عبارتند از : سید محمد مکی ، الشریف ابولحسن العاملی ، شیخ احمد جزایری ، شیخ محمدبن یوسف بحرانی ، شیخ ناصر بن محمد خطی و برادرش شیخ محمود خطی ، شیخ محمود بن عبد السلام بحرانی و شیخ سلیمان بن عبدالله البحرانی .
بعد از اینکه بحرین مورد حمله خوارج واقع شد وی به ایران آمد وبه اصفهان رفت «چون در آن زمان مرکز حوزه علمیه ایران در اصفهان بود .»
بعد به «شهر بهبهان » هجرت کرد و در آنجا رحل اقامت افکند. اهل بهبهان از او استقبال کردند وامور حسبیه و شرعیه را به او واگذارنمو دند ودر ضمن نماز جمعه آنجا را نیز بر گزار می نمود وتا آخر عمر شریفش در آنجا بود.
ملا عبدالله بیش از ۵۰ کتاب از خود تألیف نموده است از جمله آنها کتاب وزین صحیفه علویه شامل دعاها ومناجاتهای حضرت علی(علیه السلام) بوده است که این کتاب مانند صحیفه سجادیه انسان را با فرهنگ اهل بیت آشنا می سازد.
از دیگر آثار و تالفات وی میتوان به کتب : جواهرالبحرین فی احکام الثقلین ، رسااله التحریر ، الکفایه در علم نحو ، تحفه الرجال و زبده المقال ، مصائب الشهداء و منا قب السعداء اشاره نمود.
سرانجام این عالم بزرگوار در شب نهم جمادى الثانى سال ۱۱۳۵ هجرى قمرى در بهبهان وفات نمود و در همان جا به خاک سپرده شد.
—
۲- تولد شیخ “محمدتقی بهلول” از دانشمندان معاصر(۱۳۲۸ هجری قمری)
شیخ محمدتقی بهلول، خطیب و واعظ شهیر اهل خراسان، در گناباد به دنیا آمد.
پس از تحصیلات مقدماتی نزد پدر دانشمندش، به سبزوار رفت و به ادامهی تحصیل پرداخت و و از آنجا به قم مهاجرت کرد. دروس سطح ( رسائل و مکاسب) را نزد آیت‌الله آخوند ملاعلی معصومی همدانی فراگرفت. مدتی بعد ابتدا برای زیارت و سپس برای تکمیل تحصیلات راهی نجف اشرف شد و در درس خارج آیت‌الله آقا سید ابوالحسن اصفهانی حاضر شد.
هم زمان به وعظ و خطابه روی آورد و در اندک زمانی در این فن به مهارت دست یافت.
پس از واقعهی کشف حجاب توسط رضاخان، در اجتماع عظیم مردم مشهد در مسجدگوهرشاد علیه رژیم پهلوی سخنان تندی بیان کرد که به عکس العمل رژیم و کشتار تعداد زیادی از زائران حرم رضوی انجامید.
از آن پس از مشهد متواری گردید و راهی افغانستان شد.
از آن جا که سیاست افغانستانِ آن روز، در راستای سیاست ایران بود، حکام افغان برای این که روابط دو طرف به تیرگی نگراید، بهلول را زندانی کرده و بیش از ۳۰ سال در زندان نگاه میدارند.
زمانی که در زندان بود بعد از سی ویک سال خیلی دلش گرفت و به خدا گلایه کرد که چرا باید این مدت طولانی در زندان باشد. همان شب در عالم خواب مادرش را دید که به او گفت : پسرم حضرت زهرا (علیهاالسّلام) ضامن شده آزاد شوی.
وقتی از خواب بیدار شد، شروع به گفتن شعری راجع به حضرت زهرا نمود. سه روز بعد دوران اسارت و تبعید سی ویک ساله او به پایان رسید.
شیخ بهلول پس از سی و یک سال اسارت و تبعید آزاد شد و به دمشق رفت و از آنجا راهی مصر گردید و در دانشگاه الازهر به تدریس علوم دینی پرداخت. در بخش فارسی رادیو قاهره هم فعالیت کرد. پس از آن برای دیدن خواهر و مادرش به نجف مسافرت نمود. پس از چند سال اقامت و فعالیت در کنار مرقد پاک و مطهر امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) به ایران بازگشت و همان زمان توسط نیروهای مزدور سلطنتی دستگیر شد، اما مدتی بعد آزاد گشت.
قدرت حافظه شیخ حتی در سنین کهولت نیز کم نشد به طوری که قرآن مجید ، بسیاری از خطبه‌های نهج البلاغه ، بسیاری از دعاهای صحیفه سجادیه و بسیاری از دعاهای مفاتیح الجنان را در ذهن داشت.
در تمام طول سال، جز روزهای حرام روزه بود. در تمام عمر طولانی جز نان و ماست و برخی از میوه‌ها آن هم به مقدار کم، میل نکرد.
سرانجام شیخ بهلول در۲۲ جمادی الثانی ۱۴۲۶ ه.ق به سبب عارضه مغزی و کهولت سن در تهران دار فانی را وداع گفت و پس از تشییع در تهران و مشهد به زادگاهش گناباد انتقال داده شد.
—
۳- وفات آیت الله علامه سید عبدالحسین شرف الدین عاملی (۱۳۷۷ هجری قمری)
سیدعبدالحسین شرف الدین عاملی در سال ۱۲۹۰ ه.ق در کاظمین دیده به جهان گشود.
سالهای ابتدایى حیات خویش را در کنار پدر به فراگیری ادبیات عرب، صرف، نحو، لغت، معانی و… گذراند.
آیات عظام شیخ الشریعهی اصفهانی، آخوند خراسانی، سیدمحمدکاظم یزدی از جمله اساتید ایشان بودند و مورد تایید آنها قرار گرفت.
شرف الدین در سال ۱۳۲۲ ه.ق راهی جبل عامل لبنان گردید و به ارشاد مردم و تدریس همت گماشت.
وی در سال ۱۳۳۰ ه.ق علما و رهبران جبل عامل را به قیام علیه فرانسویان فراخواند و فتوای جهاد صادر کرد. این مبارزه، مشکلات فراوانی برای او به وجودآورد که ایشان در راه آرمان خویش، تحمل نمود.
شرف الدین در اواخر سال ۱۳۲۹ ه.ق برای دیدار از مصر و آشنایی با علمای دینی، دانشمندان، متفکران و نویسندگان آن دیار و ایجاد زمینه اتحاد مسلمانان راهی آن کشور شده و با شیخ سلیم بشری مُفتی دانشگاه الازهر آشنا شد. این دو عالم شیعه و سنی در موضوع جانشینی پیامبر اکرم ۱۱۲ نامه رد و بدل کردند که با نهایت ادب و احترام به صورتی کاملا علمی صورت گرفت. این مکاتبات ۲۵ سال بعد در قالب کتاب “المراجعات” منتشر شد.
این کتاب دربرگیرنده ۱۱۲ مکاتبه شرف الدین با مُفتی دانشگاه الازهر مصر، شیخ سلیم بشری مالکی است. موضوع نامه‌ها «خلافت و امامت از نظر شیعه» است که با مراجعه به آیات قرآن و منابع مورد قبول اهل سنت، استدلال‌های شیعه و اهل سنت مورد بررسی و نقد قرار گرفته است.
هنگامی که سید شرف الدین در ایام حج نزد عبدالعزیز حاکم وقت سعودی رفت یک قرآن که در جلدی پوستین قرار داده شده بود به او هدیه داد. «عبدالعزیز» هدیه را گرفت و بوسید. شرف الدین گفت چگونه این جلد را می‌بوسی و تعظیم می‌کنی در حالی که چیزی جز پوست یک بز نیست!
عبدالعزیز پاسخ داد: غرض من احترام به قرآنی است که در داخل این جلد است، نه خود این جلد. شرف الدین گفت: احسنت! ماهم وقتی پنجره یا در اتاق پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) [و یا ضریح ائمه(علیهم السلام)] را می‌بوسیم، می‌دانیم که آهن و چوب هیچ کاری نمی‌تواند بکند، بلکه غرض ما آن کسی است که ماورای این چوب‌ها و آهن‌ها قرار دارد. ما می‌خواهیم رسول خدا(صلی الله علیه و آله) را تعظیم کنیم و احترام نمائیم.
حاضران تکبیر گفتند و او را تصدیق کردند. آنجا بود که «عبدالعزیز» ناچار شد اجازه دهد حجاج، به آثار رسول خدا (صلی الله علیه و آله) تبرک جویند، ولی حاکم پس از او دستور منع صادر کرد.
وی در ۸۷ سالگی، در هشتم جمادی الثانی سال ۱۳۷۷ ه.ق در لبنان از دنیا رفت. پیکر او به نجف منتقل و در جوار حرم امیرالمؤمنین(علیه السلام) به خاک سپرده شد.
—
۴- درگذشت آیت الله حاج میرزا محمد غروی تبریزی (۱۳۹۸ هجری قمری)
حاج میرزا محمد غروی تبریزی ، مشهور به «توتونچی» در سال ۱۳۲۴ ه.ق در نجف اشرف به دنیا آمد. پدرش فقیهی فرزانه و عالمی تقوا پیشه بود و مادرش دختر دانشمند متقی، «شیخ حیدر ایروانی » از اهالی ایروان بود .
یک ساله بود که همراه پدر به ایران آمد و در تبریز اقامت گزید.در شش سالگی به مکتب خانه رفت و پس از چهارسال علوم مقدماتی، فقه، اصول، رسائل و مکاسب را از پدر آموخت و پس از آن به قم مهاجرت کرد.
وی پس از شش سال تحصیل و بهره گیری از حاج شیخ ابوالقاسم قمی و حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی به تبریز بازگشت و به فراگیری سطوح عالی فقه و اصول نزد پدرش پرداخت.
ایشان از ابتدای ورود به تبریز به تدریس علوم حوزوی ، تبلیغ و ارشاد مردم در قالب سخنرانی و… پرداخت.
در کنار خدمات علمی، فرهنگی و تبلیغی به خلق ؛ آثار و تالیفاتی نیز همچون: تفسیر سوره والعصر و سوره ماعون ، شرح زیارت عاشورا ، مقامات مهدویه ، شرح زیارت جامعه کبیره و تحفه غدیریه از ایشان به جای ماند.
سرانجام این عالم فرزانه در ۸ جمادی الثانی ۱۳۹۸ ه.ق جان به جان آفرین تسلیم نمود و در قبرستان عمومی امامیه تبریز به خاک سپرده شد .