هفتم ربیع الثانی
درگذشت آیت الله سید ابوالحسن مولانا (۱۴۲۵ هجری قمری)
—
درگذشت آیت الله سید ابوالحسن مولانا (۱۴۲۵ هجری قمری)
آقا سید ابوالحسن مولانا، اولین فرزند آیه الله حاج سید علی مولانا است که نسب شریفش به امام هفتم، حضرت موسی بن جعفر(علیه السلام) می‌رسد در روز چهارشنبه، ۲۷ جمادی الاول ۱۳۴۳ ه.ق در شهر مقدس نجف و در خاندان علم، سیادت و فقاهت، چشم به جهان گشود و در سه سالگی به همراه پدرش از نجف به تبریز آمد.
سید ابوالحسن، بعد از پایان دروس ابتدایی، به علوم دینی روی آورد و مراحل مقدماتی را نزد استادان مسلّم آن فرا گرفت. سپس برای تکمیل تحصیلات، در ۱۹ سالگی، رهسپار شهر قم گردید و در طی ۱۴ سال تلاش و کوشش، مدارج علمی حوزوی را طی کرد و از اساتیدی چون آیات عظام: حاج آقا حسین بروجردی، سید محمد حجت کوه کمره‌ای، سید محمد تقی خوانساری، سید محمد باقر سلطانی طباطبایی، سید محمد رضا گلپایگانی، سید احمد خوانساری و امام خمینی استفاده کرد و بعد از تکمیل درسهای حوزه علمیه قم به نجف اشرف هجرت کرد و در آن حوزه از درسهای آیه الله خویی و آیه الله شیخ حسین حلی نیز بهره مند شد.
ایشان از همان دوران تحصیل، در کنار آموزش و تعلیم درسهای حوزوی به تدریس نیز همت ورزید. شرح لمعه، مکاسب، کفایه الاصول و برخی از مباحث فقه استدلالی، کتاب‌ها و موضوعاتی بودند که وی بارها آنها را تدریس کرده بود.
او از عالمان نادری بود که خود را به ویژگی‌های معنوی و اخلاقی آراسته بود. کسانی که وی را از دور یا نزدیک می‌شناختند، او را نمونه بارز یک عالم وارسته می‌دانستند. او حقیقتاً پیرو راستین خُلق و خوی اجداد طاهرین خویش بود.
آیه الله کریمی جهرمی در این زمینه می‌گوید: «تواضع و فروتنی در ایشان در حدّ اعلی بود. خودنمایی و خودستایی در ایشان وجود نداشت. رسیدگی به حال مردم را وظیفه خود می‌دانست. در مجامع عمومی با مردم بود؛ اساساً آقای مولانا، یک عالم مردمی بود.»
“تأسیس بنیاد فرهنگی و خیریه نیمه شعبان” و “احیای مسجد استاد و شاگرد” دو نمونه از فعالیت‌های اجتماعی ایشان می‌باشد.
سرانجام این عالم فرزانه، بعد از عمری تلاش و جهاد در راه اعتلای کلمه الله و نشر معارف اهل بیت (علیهم السلام) و پس از خدمات فراوان به جامعه اسلامی، در روز پنج شنبه هفتم ربیع الثانی ۱۴۲۵ ه.ق در شهر تبریز دیده از جهان فروبست.