پانزدهم جمادی الثانی

۱- قتل “عبدالله بن زبیر” از مدعیان خلافت در مکه (۷۳ هجری قمری)
۲- مرگ ولید بن عبدالملک اموی (۹۶ هجری قمری)
۳- آغاز خلافت سلیمان بن عبدالملک (۹۶ هجری قمری)
۴- رحلت “فخرالمحققین” محمد بن حسن حلی (۷۷۱ هجری قمری)
—

۱- قتل “عبدالله بن زبیر” از مدعیان خلافت در مکه (۷۳ هجری قمری)

پس از شهادت امام حسین(علیه السلام) عبداللَّه بن زبیر که در این هنگام کارش در مکه بالا گرفته بود و ادعای خلافت داشت، توسط سپاهیان یزید تحت محاصره واقع شد.
ولی با مرگ یزید، این محاصره از هم گسست و عبداللَّه بن زبیر در سال ۶۸ ه.ق کوفه را نیز تسخیر نمود.
هنگامی که عبدالملک بن مروان به خلافت اُموی رسید جنگ با عبداللَّه را آغاز کرد و در سال ۷۱ ه.ق کوفه را از دست ابن زبیر خارج ساخت.
در سال ۷۲ ه.ق عبدالملک‏ بن ‏مروان، حَجّاج بن یوسف ثَقَفی، یکی از سرداران سفاک و ستمگر خود را که نمونه‏ی کاملی از بی‏رحمی و آدم‏کشی بود برای دفع عبدالله روانه‏ی مکه نمود.
حجاج، مکه را محاصره کرد و خانه‏ی کعبه را به ضرب سنگ‏هایی که ازمنجنیق پرتاب می‏شد ویران ساخت.
حجاج در این حمله، سرانجام عبداللَّه بن زبیر را به دام انداخت و کشت.
—

۲- مرگ ولید بن عبدالملک اموی (۹۶ هجری قمری)

ابوعباس، ولید بن عبدالملک بن مروان بن حکم اموی که نام مادر او و برادرش سلیمان بن عبدالملک، ولاده بنت عباس عبسی بود ، پس از مرگ پدرش عبدالملک بن مروان به عنوان ششمین خلیفه اموی بر سریر خلافت استقرار یافت و قریب به ده سال حکومت کرد.
وی در ایجاد و توسعه بناهای مذهبی بسیار کوشا بود و آثار ارزشمندی از خود به جای گذاشت. ساخت مسجد اموی شام، گنبد بزرگ مسجدالاقصی و تجدید بنا و توسعه مسجدالنبی (صلی الله علیه و آله) از آثار به جای مانده عصر او می‌باشند.
پدرش عبدالملک بن مروان پیش از مرگ خود وصیت کرد که پس از او پسرش ولید و پس از ولید پسر دیگرش سلیمان بن عبدالملک به مقام خلافت نایل آیند.
اما هنگامی که ولید بن عبدالملک به خلافت رسید و پایه‌های قدرت خود را مستحکم نمود، با وسوسه‌های حجاج بن یوسف ثقفی و قتیبه بن مسلم که از عاملان و فرماندهان ارشد دستگاه خلافت او بودند، تلاش نمود پسر خویش عبدالعزیز بن ولید را به جای برادر خود سلیمان بن عبدالملک، ولی‌عهد نماید و در این راه کوشش بسیار نمود.
ولیکن این امر برای او محقق نگردید و عاقبت الامر در نیمه جمادی الثانی سال ۹۶ ه.ق و در ۴۳ سالگی و یا ۴۷ سالگی در دمشق از دنیا رفت و در بخش بیرونی باب الصغیر و به قولی در گورستان “فرادیس” به خاک سپرده شد.
گفته شد که وی دارای نوزده پسر، چند دختر و چندین همسر و ام‌ولد بود.

تاریخ الطبری، ج ۵، ص ۲۶۵؛ المحبر (محمد بن حبیب بغدادی)، ص ۲۵؛ التنبیه والاشراف (مسعودی)، ص ۲۷۴؛ البدایه والنهایه (ابن کثیر)، ج ۹، ص ۱۸۷٫
—

۳- آغاز خلافت سلیمان بن عبدالملک (۹۶ هجری قمری)

سلیمان بن عبدالملک بن مروان بن حکم اموی، که مادر وی و برادرش ولید، ولاده بن عباس عبسی بود، پس از مرگ برادرش ولید، به عنوان هفتمین خلیه اموی به مقام خلافت اسلامی نایل آمد.
وی به هنگام مرگ ولید، در رمله به سر می برد و ولیعهد خلافت اسلامی از جانب پدر خویش بود.
گرچه ولید بن عبدالملک تلاش فراوانی به عمل آورد تا وی را از ولایت عهدی معزول و فرزند خود را به جای وی به این مقام منصوب کند، ولیکن شرایط و مقتضیات لازم برای او فراهم نگردید و به محض مرگ ولید، أعیان و اشراف حکومت از دمشق به سوی رمله رفتند تا با سلیمان بیعت کنند.
ولی سلیمان بن عبدالملک نیز از رمله به سوی دمشق حرکت کرد و در بیت المقدس به هم رسیدند و در آن جا با وی بیعت کرده و به عنوان خلیفه مسلمانان بر وی سلام دادند.
سلیمان بن عبدالملک پس از نایل شدن به خلافت اسلامی به دمشق رفت و دستگاه خلافت را تحویل گرفت و به هواداران خویش بخشش های زیادی نمود و نسبت به کسانی که برادرش ولید را در خلع سلیمان از ولایت عهدی تحریک و تشویق می نمودند، تضییقاتی قائل شد و فشارهای گوناگونی بر آنان وارد کرد.
از جمله قتیبه بن مسلم را از حکومت عراق معزول و به جای او، یزید بن مهلب را به حکومت عراق و خراسان منصوب کرد.
همچنین وی پس از مرگ برادرش ولید بن عبدالملک، ساخت مسجد جامع اموی را تکمیل نمود.

البدایه والنهایه (ابن کثیر)، ج ۹، ص ۱۸۸٫
—

۴- رحلت “فخرالمحققین” محمد بن حسن حلی (۷۷۱ هجری قمری)

فخرالمحققین محمد بن حسن حلی در سال ۶۸۲ ه.ق در شهر حله‏ی عراق به دنیا آمد.
علوم متداول عصر از قبیل فلسفه، کلام، منطق، فقه، اصول و حدیث و… را نزد پدرش، علامه‏ی حلی، فرا گرفت و پیش از آنکه به سن بلوغ برسد، در انواع علوم ورزیده شد به طوری که می‏گویند در شانزده سالگی مجتهد مُسلَّم بوده است.
فخرالمحققین، تمام رشته‏های علوم و فنون را در خدمت پدر علامه‏اش تکمیل نمود و جز وی استادی ندیده است.
شهید اول، شیخ احمد بحرانی و سیدتاج الدین ابن مَعیه و شیخ ظهیرالدین(فرزندش) از شاگردان مشهور او بوده‏اند.
تالیفات فخرالمحققین، مانند “شرح مبادُی الاصول”، “شرح تهذیبُ الاصول” و “المسایلُ الحیدریه”، از بهترین کتب شیعه محسوب می‏شود.
این عالم ربانی سرانجام در ۸۹ سالگی به دیدار محبوب شتافت و در نجف اشرف به خاک سپرده شد.

http://shiastudies.com

پانزدهم جمادی الثانی. پانزدهم جمادی الثانی. پانزدهم جمادی الثانی. پانزدهم جمادی الثانی. پانزدهم جمادی الثانی.پانزدهم جمادی الثانی