وى در ادامه پیرامون ویژگى سورهها در مرحله نخست از دوران مکه اینچنین دیدگاه خود را مطرح مىکند: ویژگیهاى سورهها در مرحله نخست از دوران مکه «در سورههاى مربوط به مرحله اول از وحى دوران مکّى، هیجان پیامبر، اغلب خود را با شدّت و حرارت فراوان نشان مىدهد. این هیجان
آینده عالم و فرجام امت اسلامی، به شیوه‌ای در قرآن بیان شده است که پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم)و وارثان علم آن حضرت، یعنی ائمه(علیهم السلام)، آن‌را به طور کامل می‌دانند و به تمام مراحل و تطورات آن نیز دانا هستند، اما راهی که ما برای شناخت
شهادت او در سنه نود و چهار از هجرت بوده است. ابن‌جُبَیْر از شیعیان خالص بوده است. بر این مطلب علماى ما در کتب رجال همچون علاَّمه جمال الدَّین ابن مُطَهَّر در «خلاصه»، و أبو عَمرو کَشِّى در کتاب خود در رجال آورده، و روایاتى را از أئمّه: در مدحش
طبقه اول معروفترین مفسران این طبقه عبارتنداز: ۱- ابن عباس که از شیعیان و شاگردان على (ع) است. در زمان رحلت پیامبر (ص) بیش از دوازده یا سیزده سال نداشت. [۲] بیشتر علوم خود را نزد على (ع) آموخت. [۳] و در جنگ صفین یکى از فرماندهان ایشان بود. [۴]
شیعیان از آغاز تاریخ خود، به عنوان پیروان امام على (ع) نقش چشمگیرى در تعالى فرهنگ قرآنى و تبیین و تفسیر وحى داشتند. زیرا آنان پس از پیامبر (ص) بنا بر وصیتحضرت رسول (ص) به اهل بیتش مراجعه نمودند و از آنجا که اهل بیت پیامبر (ص) براى قرآن جایگاه
انـدیـشه حوزه مى کوشد با انجام گفت و گو با دانشوران و صاحبنظران مسائل دینى , در نشر و انـعـکـاس دیدگاهها و نظریه هاى ارزنده آنان گام بردارد.در این راستا, این بار به حضور آیت اللّه مـعـرفت , استاد حوزه علمیه قم رسیدیم . با تشکر از ایشان , امیدواریم
نقد طرق سهگانه مرحوم صدرالمتألهین پس از طرح سه وجه یاد شده، در تبیین نخستین بخش آیه، طرق سهگانه را در تفسیر «اللّهُ نُورُ السَّمـوَاتِ وَالاَْرْضِ» جایز نمىشمارد و آن را به طریق توحید نمىداند(۷۷)؛ زیرا نامیدن نور بر خدا به طریق تشبیه و مجاز نه جایز است و نه
مقدّمه نگاهى به روشها و شیوههاى متداول آموزش قرآن و راهکارهاى اجرایى و پیشنهادى در جهت ترویج آن نشان مىدهد که اصول و مبانىِ آموزش و ترویج قرآن از دیدگاه قرآن مجید و آموزههاى سیره و سنّت نبوى به عنوان اسوه حسنه، مبناى برنامهریزى و راهاندازى این امر مهم توسط
۴ـ اقراء و قرائت پیوسته آیاتهمگام با ابلاغ و نزول تدریجى قرآن، پیامبر اکرم صلىاللهعلیهوآله از هر فرصتى براى اقراء و قرائت آیات نازل شده در جهت ابلاغ (اسماع)، آموزش، ترویج و تثبیت آنها استفاده مىکرد. در اصل، نبوت و رسالت آن حضرت اولاً مشروط به استمرار و مداومت بر
چکیده : آرای عالمان درمعنای ‹‹ تفسیر ›› و‹‹ تأویل ›› مختلف است ؛ پیشینیان ، آن دورامترادف شمرده اند وبرخی تفسیر را اعم از تأویل وبسیاری ، آن دورامتباین می دانند .برای دریافت صحیح معنای این دوواژه باید بدانیم که مورد کاربرد ‹‹ تفسیر و‹‹ تأویل ›› درقرآن ،