در عصر دولت صفوی، مذهب شیعه ی اثناعشری، به وسیله ی شاه اسماعیل اول، در سال ۹۰۷ق. مذهب رسمیِ کشور اعلام گردید. پیش از آن، دین رسمیِ ایران بیش تر به روش اهل سنت بود و به طور رسمی، مذهب اهل سنت رواج داشت و بیش تر آنان از کیش

مقدمهلشکریان خلفای نخستین منطقه ی خراسان و از جمله ناحیه ی نیشابور را فتح کردند و در نتیجه، مردم این سرزمین در آغاز ورود اسلام، با نگرش خلفا( دیدگاه اهل سنت) با اسلام آشنا شدند و طبعاً، آنان با مذهب تسنن مسلمان گشتند؛ چه اینکه آنگونه که پیشینه ی تاریخی

انتقال منسب نقابت از سادات حسینی به سادات حسنینقابت سادات نیشابور پس از آل زباره ـ که از سادات حسینی بودند ـ به سادات حسنی منتقل شد و اولین نقیب حسنی نیشابور، ابومحمد حسن بن محمد بن حسین بن داوود بن علی بن عیسی بن محمد بن قاسم بن حسن

مقدمه« زیارت» از نظر لغوی، به معنای « آمدن، یا رفتن به جایی به مقصد ملاقات و دیدار کسی یا جایی» است. در ریشه ی این واژه، مفهوم « میل و گرایش» نهفته است. ( دهخدا، ۱۳۸۵، ج ۲، ص ۱۵۹۹) گویی زیارت کننده از دیگران روی گردانده و به

مقدمه:آنچه که مسلم است این است که دولت علویان دولتی بود که اساس و شالوده‌ی آن را مذهب و تفکر شیعی پی ریزی و رهبری می کرد. بنابر مستندات تاریخی، آشنایی طبری ها با اسلام، به واسطه‌ی تازیان مسلملانی صورت گرفت که بیش از یک سده با آنها جنگیدند و

مقدمهتحقیق در خصوص فرق و مذاهب شایع در مناطق کردنشین، به دلیل گستردکی مناق تحت سکونت کردها و پراکندگی ایشان در کشورهای ایران، عراق، ترکیه،‌ سوریه، و ارمنستان و مهاجرت جمعیت انبوهی از آنها به اروپا، آمریکا و سایر کشورهای جهان، کاری دشوار و مستلزم تحقیقات و مطالعات بسیار است.