می گویند قریب یک سال پس از هجرت امام رضا(علیه السلام)، از مدینه به خراسان، به قصد دیدار برادر؛ بار سفر پیچید و به علت غلبه بیماری بر آن وجود شریف، به خصوص در این دیار رحل اقامت افکند و جان به جان آفرین تقدیم نمود و مرقد مطهر خود

اول ذی القعده میلاد بزرگ بانویی است که نام شریف ایشان فاطمه و مشهورترین لقب آن حضرت، «معصومه» است. پدر بزرگوارش امام هفتم شیعیان حضرت موسی بن جعفر (ع) و مادر مکرمه اش حضرت نجمه خاتون (س) می باشد.حضرت معصومه (س) در همان سنین کودکی پدر گرامی خود را که

نزدیک دو ماه است که در راهیم(۱). خیلی خسته شده ایم، ولی هرچه باشد، بهتر از مدینه است. آنجا شب و روز می ترسیدیم. وقتی بابا از خانه بیرون می رفت، امید نداشتیم برگردد. چند نفر از دوستانم هنوز هم فکر می کنند روزی پدرشان را خواهند دید، ولی بابا

قم حرم و حریم اهل بیت(علیهم السلام)مدینه فقه و فقاهت شیعه وشهر قیام و انقلاب در قلب خویش گوهر گرانبهایى دارد که چشم ودل دلدادگان آل رسول صلوات لله علیهم اجمعین را به خودجلب کرده است. بى تردید، بارگاه و حرم الهى کریمه اهل بیت(علیهم السلام) فاطمه معصومه(س) اصلى ترین

راز ورود حضرت فاطمه معصومه علیها سلام به شهر قمدر تاریخ آمده است که مأمون عباسی در سال دویست هجری قمری حضرت امام رضا علیه السلام را از مدینه به مرو طلبید و آن حضرت به دنبال این جریان از مدینه به سوی مرو آمدند. خواهر آن حضرت فاطمه معصومه

یکی از یادگارهای اهل بیت پیامبر در کشور ما، حضرت معصومه (ع) است. پاره ای از تن «عترت»، در شهر قم به ودیعت مدفون است، تا نشانی از عشق و ولای مردم این سرزمین به «اهل بیت» و خاندان عصمت و طهارت باشد.«کوثر کویر» نامی برازنده برای بانوی نجابت و

گذری بر فضایل و مکارم حضرت فاطمه معصومه(س) و شهر قم تربت پاکانشهر قم که تربت پاکش گوهر گرانقدری را در دل خود جای داده و درخشندگی آن چشم همگان را مجذوب پاکی و قداست خویش نموده در طی قرون متمادی، حبل المتین اندیشمندان دینی، عالمان و وارثان ائمه اطهار(ع)

تاریخ، چشم به راه فاطمه ای دیگر است. انتظار به سر می آید و شمیم دل نوازی، خانه خورشید را فرامی گیرد. خنکای حضور دوباره فاطمه (س) در فضای مدینه جاری می شود و کوثر فاطمی، جوشیدن می گیرد. به کوچه باغ های حرم تو پناه می آورم و در

سر در زیر عطر چادر پرترانه اتنزهت بادیبی خبر نیامده بودم که بهانه بیاوری؛ قول و قرار هر روزمان بود.دیگرتمام خشت های نمناک بیت النور نیز صدای پای مرا می شناختند .آن شب نیز آمدم؛ آمدم تا همان کاشی لب پریده آبیتا همان کاشی باران خورده شب آشنایی.اما جز پرهای

عکس رااز روی تاقچه برمی دارم.جلو چشمم باشه.توعکس،من کوچیکم.مامان خیلی جوان است.بابا هم همین طور. پیش توهستیم حضرت معصومه .میخ های ریز سیاه وبنفش را بیرون می آوردم. عکس را می خواهم بیرون بکشم. شیشه اش چسبیده به عکس.گوشه عکس را می گیرم تا آن را بلند کنم.پاره می شود.