حدیث سفینه و مساله توسل حدیث سفینه و مساله توسل و دیگر از دلایل ما در توسّل به اهل بیت رسالت، حدیث معتبره سفینه است که بسیاری از علمای بزرگ شما تقریباً به حدّ تواتر نقل نموده‌اند. و آنچه در نظر دارم، زیاده از صد نفر از اکابر علمای خودتان
در حدیث غدیر و چگونگى آن که جمهور علماء فریقین (شیعه و سنى) معترفند که روز هیجدهم ذى الحجه الحرام در حجه الوداع سال دهم هجرت، زمان برگشتن از مکه معظمه تمامى اصحاب را در بیابانى که آنجا را غدیر خم می‌گفتند جمع نمود. حتى جلو رفته‌گان قافله را به
اخبار سقط جنین حضرت فاطمه داعی: عرض کردم جهت ضیق وقت به اختصار کوشیدم و از نقل اخبار مفصل خود داری نمودم و الا اخبار در این باب بسیار است؛ برای نمونه پی بردن به اینکه شیعیانٍ موحد و معتقد به روز جزا دروغ نمی‌گویند و جعل نمی‌نمایند و غرض
حضرت على مرآت جمیع انبیاء چنانچه ابن ابى الحدید معتزلى در صفحه ۴۴٩ جلد دوم شرح نهج البلاغه([۱]) و حافظ ابو بکر فقیه شافعى احمد بن الحسین بیهقى در مناقب و امام احمد حنبل در مسند و امام فخر رازى در ذیل آیه مباهله در تفسیر کبیر([۲]) و محى الدین
اتحاد نفسانی حضرت علی و رسول خدا فرق بین اتحاد مجاز و حقیقت داعى: موضوع اتحاد بین الاثنین به معناى حقیقت محال و ممتنع و بدیهى البطلان است و استحالۀ آن در مقام خود مبرهن آمده بلکه امتناع او از بدیهیات اولیه است پس دعوى اتحاد نیست مگر از جهت
شک خلیفه دوم در نبوت پیامبر شک نمودن عمر در حدیبیّه در نبوّت پیغمبر چنانچه ابن مغازلى فقیه شافعى معروف در مناقب و حافظ ابو عبد الله محمد بن ابى نصر حمیدى در جمع بین الصحیحین([۱]) بخارى و مسلم([۲]) نوشته‌اند: قال عمر بن الخطّاب رضى الله عنه: ما شککت فى
مهربانی امام علی در حکومت آثار رحم و عطوفت از علىّ بن ابى طالب اگر با نظر دقت و انصاف و بى‌طرفى توجه کنید تصدیق خواهید نمود که اولى و الیق و احق به این رحم و شفقت و عاطفه مولانا امیر المؤمنین بوده است که چون بر مسند خلافت
روش خلافتی عثمان رویه و رفتار عثمان بر خلاف ابى بکر و عمر اولا اتفاقى تمام مورخین ما و شما از قبیل ابن خلدون([۱]) و ابن خلّکان و ابن اعثم کوفى([۲]) است و در صحاح سته و کتب معتبرۀ شما ثبت است و مسعودى در صفحه ۴٣۵ جلد اوّل مروج
برتری علمی و عملی امام علی بر خلفاء اقرار عمر به برتری علی بر خودش علماً و عملاً ولی آنچه داعی اطلاع دارم و بزرگان علمای خوتان در کتب معتبره خود ضبظ نموده‌اند در ادوار خلافت خلفاء در جمیع موضوعات علمی و دینی، حلال مشکلات مولانا امیر المؤمنین علی بوده.
سیصد آیه در شأن علی داعى: اینکه فرمودید آیات قرآنی را ما در شأن مولانا امیر المؤمنین وارد نمودیم، خَلط مبحث عجیبی نمودید. مگر چشم بندی هم می‌شود. در تمام تفاسیر بزرگ و کتب معتبر خودتان آیات کثیره‌ای از قرآن مجید را که در شأن مولانا امیر المؤمنین نازل شده