حکومت مهدوی اقتدار و رأفت

اندیشه تفریط گرایی در کشتارگروهی معتقدند امام زمان(عجل الله تعالی الشریف) به هنگامی ظهور، از طریق ولایت و تصرّف تکوینی همه آفریده‌ها را مطیع و مسخر می‌کند و کارها را با اعجاز و امور غیر عادی انجام می‌دهد؛ از این رو کشتار و اعدام بسیار اندک خواهد بود. نقد: این اندیشه تفریط در کشتار با فرمایشی از امام باقر و امام صادق ‘ ناسازگار است که از جمله روایات این است: «عن بشیر بن ابی أراکه النبال قال: لمّا قدمت المدینه إنتهیت إلی منزل أبی جعفر الباقر(علیه السلام) … قلت: (إنّهم) یقولون: إنّه اذا کان ذلک استقامت الامور فلا یهریق محجمه دم. فقال: کلاّ! والذی نفسی بیده! حتی نمسح و أنتم العرق و العلق. و أومأ بیده الی جبهته؛ بشیر بن ابی اراکه نبّال می‌گوید: زمانی که وارد مدینه شدم، به سمت منزل امام باقر(علیه السلام) رفتم …  و به حضرت عرض کردم: (مرجئه) می‌گویند: هنگامی که قیام حضرت مهدی(عجل الله تعالی الشریف) روی دهد همه کارها برای او سر و سامان می‌یابد و به اندازه یک ظرف حجامت نیز خون نمی‌ریزد. حضرت فرمود: هرگز چنین نیست! سوگند به آن که جانم به دست اوست! کار به آنجا می‌انجامد که ما و شما، عرق و خون لخته شده پاک خواهیم کرد. (کنایه از سختی‌ها و دشواری‌های جنگ و درگیری) در این هنگام امام با دست خود، به پیشانی مبارک خویش اشاره فرمود. (کنایه از بر طرف کردن عرق و خون از پیشانی». (بحار / ج ۵۲/ ص ۳۵۶ ؛ غیبت نعمانی / باب ۱۵ / ص ۲۸۳)
دو حدیث دیگر با همین مضمون و بیان وارد گردیده است (بحار / ج ۵۳ / ص ۳۵۶ / ح یکم و دوم و سوم)در هر سه حدیث مذکور آنگونه نیست که تمامی کارها در زمان قیام حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی الشریف) به خودی خود و با اعجاز و تصرفات تکوینی صورت پذیرد و بر اساس روایات متعدد، نمی‌توانیم ادعا کنیم که هنگام ظهور، هیچگونه قتل و کشتاری رخ نمی‌دهد، زیرا در آن دوران، بحث از انتقام، اجرای حدود الاهی و اقامه حکومت عدل جهانی است و مسلّماً، این مسئله مهم بدون برطرف کردن خارها و سنگ‌های سر راه آن حضرت، میسّر و محقق نمی‌شود، به علاوه بر اساس حدیث دوم اگر قرار بود کارها خود به خود برای کسی هموار می‌شد، به یقین برای رسول خدا در جنگ احد سر و سامان می‌یافت. البته حضرت بقیه الله الاعظم(عجل الله تعالی الشریف) قدرت تصرفات تکوینی را دارند و همواره معجزات و امدادهای غیبی الاهی شامل حال آن حضرت خواهد بود. چنانکه امام صادق می‌فرماید: «خداوند، حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی الشریف) را با سه لشکر یاری می‌دهد: فرشتگان، مؤمنان، رعب (ترس انداختن در دل دشمن) (بحار / ج ۵۲ / ص ۳۵۶)
اندیشه افراط گرایی در کشتارگروهی معتقدند در دوران ظهور، امام زمان (عجل الله تعالی الشریف) با چهره‌ای خشن ظاهر می‌شوند (العیاذ بالله) بنحوی که از هر نه نفر، هفت نفر و یا از هفت نفر، پنج نفر کشته می‌شوند و از کشته‌ها پشته‌ای ساخته می‌شود.نقد: اخباری که در آنها کشتار در حجم وسیعی مطرح شده است، بر دو قسم‌اند: الف – بخشی از آنها، مربوط به ملاحم و فتن قبل از ظهور است و هیچگونه ربطی به دوران ظهور و قیام و حکومت حضرت حجت(عجل الله تعالی الشریف) ندارد و تنها ناظر به اوضاع نا به سامان جهان در دوران پیش از ظهور است، بعلاوه این دسته از روایات، بیشتر از مراسل عامه (اهل تسنن) است که حتی بر مبنای اهل تسنن دارای مشکل سندی است. ب – بخشی از آنها، مربوط به هنگامه ظهور و حکومت امام زمان(عجل الله تعالی الشریف) است.این نوع روایات نیز دو گونه‌اند:۱ – روایاتی که از طریق عامه (اهل تسنن) وارد شده‌اند و بیشتر آنها مشکل سندی دارند و انگیزه جاعلان این روایات توجیه قتل و غارت و جنایات و کشتارهای وسیعی است که به وسیله خلفای غاصب بعد از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در فتوحات به وقوع پیوسته است که قلم از بیانشان شرمسار است.۲ – روایاتی که از طریق اهل بیت(علیهم السلام) نقل شده و یا در کتاب‌های شیعه ذکر گردیده است که برخی از آنها به اهل بیت(علیهم السلام) منتهی نمی‌شود مانند اخبار معمّران که شیخ صدوق(رحمه الله) آنها را در کتب کمال الدین از اهل تسنن نقل کرده است؛ و روایاتی که مستنداً به ائمه اطهار(علیهم السلام) منتهی می‌شود و در کتب شیعی ذکر گردیده، نخست این که کشتار را بعد از اتمام حجت بر تمامی بندگان و شناخت همگان نسبت به حق بیان می‌دارد. دوم این که کشتار همگانی نیست، بلکه بر اساس احادیث، نسبت به دشمنان اهل بیت(علیهم السلام) و فرقه‌های انحرافی مانند بتریّه و خوارج و مرجئه و نواصب و منافقان و مبارزان با لشکر و سربازان آن حضرت می‌باشد.
بررسی چند حدیث ۱ – مقدّسی شافعی در کتاب عقد الدرر از امیر المؤمنین دربارۀ حوادث رم نقل می‌کند: «مسلمانان سه تکبیر می‌گویند که دیوارهای شهر مانند ریگ و شن‌های روانی که از بلندی‌ها فرو می‌ریزند، از هم متلاشی می‌شود و مسلمان داخل روم می‌شوند و در آنجا، پانصد هزار جنگجو را به قتل می‌رسانند و غنائم و اموال را بگونه‌ای مساوی تقسیم می‌کنند که به هر یک از آنان صد هزار دینار و صد کنیز یا غلام می‌رسد». (عقد الدرر / باب ۹ /. فصل ۱ / ص ۱۹۱)* بررسی : الف – روایت ظاهراً مربوط به دوران قبل از ظهور است و ربطی به حضرت حجت(عجل الله تعالی الشریف) و لشکریان ایشان ندارد. ب – روایت مرسل است و اشکال سندی دارد. ج – از نظر محتوا اعتماد پذیر نیست. د – در کتب شیعه نقل نشده و یوسف بن یحیی مقدسی که از علمای اهل تسنن می‌باشد نقل نموده است. هـ – به وضوح پیداست که جاعلان این گونه احادیث در خدمت حکومتهای ستمکار و غاصب بوده‌اند و با قصد توجیه قتل عام‌ها و جنایات خلفا در فتوحات، به جعل و وضع این احادیث پرداخته‌اند.
2 – امام صادق می‌فرماید: «پیش از قیام حضرت مهدی(عجل الله تعالی الشریف) دو نوع مرگ و میر رخ می‌دهد: مرگ سرخ و مرگ سپید، تا این که از هر هفت نفر، پنج نفر از بین می‌روند. مرگ سرخ، شمشیر و مرگ سفید، طاعون [و امراض دیگر] است.» (کمال الدین / شیخ صدوق / ج ۲/ ح ۲۷ / ص ۶۵۵)* بررسی : این مرگ و میرها و خونریزی‌ها، مربوط به دوران پیش از قیام امام عصر(عجل الله تعالی الشریف) و قبل از ندای آسمانی است که مربوط به اوضاع نا به سامان جهان و ظلم ظالمان است.
3 – از امام صادق(علیه السلام) منقول است : «یقتل القائم حتی یبلغ السوق… ؛ حضرت مهدی(عجل الله تعالی الشریف) به اندازه‌ای انسانها را قتل عام می‌کند که تا ساق پا را خون فرا گیرد…. شخصی به رفتار حضرت اعتراض می‌کند… در این هنگام حضرت عهد و پیمانی را از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) بیرون می‌آورند و ارائه می‌دهد.» (اثبات الهداه / ج ۲ / ص ۵۸۵)* بررسی : الف – حدیث مرفوعه است و مشکل سندی دارد. ب – محتوا و ودلالت حدیث ناقص و ناتمام است؛ زیرا سوق هم به ساق پا می‌گویند و هم ممکن است نام شهر یا محلی باشد، مانند سوق الاهواز (نام اهواز فعلی)، سوق اسد (در اطراف کوفه)، سوق الثلاثاء (منطقه‌ای در بغداد)، بنابراین نمی‌توانیم بگوییم: «حتی یبلغ السوق» به معنای رسیدن خون به ساق پا باشد، بخصوص که در حدیث، سخنی از خون به میان نیامده است، بلکه چنین بنظر می‌رسد که «سوق» به معنی «رسیدن به محل و مکانی خاص» باشد.ج – بر فرض صحّت حدیث مذکور، این عمل به عهد و پیمان رسول خدا استناد شده است.
4 – امام صادق(علیه السلام) می‌فرماید: «خدای متعال میان این امت مردی را ظاهر می‌سازد که از من است و من از او هستم. خدای تعالی به سبب او برکات آسمان‌ها و زمین را به آفریدگانش عطا می‌فرماید. آسمان، بارانش را فرو می‌یزد تا زمین بذرهایش را می‌رویاند و حیوانات و درندگان، در امنیت و آرامش به سر می‌برند و زمین را پر از عدل و داد می‌کند، همانگونه که پر از ظلم و ستم شده باشد و به اندازه‌ای از ظالمان به قتل می‌رساند که جاهلان می‌گویند: اگر این مرد از خاندان محمد(صلی الله علیه و آله) بود، ترحم می‌کرد» (غیبت شیخ طوسی / ص ۱۸۸/ ح ۱۴۹)* بررسی: الف – در حدیث، اقامه قسط و عدل و گسترده شدن امنیت و شمول برکات، به از بین رفتن ظلم و جور و هلاکت ظالمان مشروط گردیده است. ب – اعتراض به قتل ظالمان و دشمنان از جانب جاهلان می‌باشد نه اشخاص عاقل.
5 – امام صادق(عجل الله تعالی الشریف) می‌فرماید: «تا زمانی که دو پیام، یکی در بصره و دیگری در کوفه مبنی بر بیزاری از أمیرالمؤمنین(علیه السلام) خوانده نشود، قائم(عجل الله تعالی الشریف) دست به قیام نخواهد زد» (غیبت نعمانی / ب ۱۹ / ص ۳۰۷)* بررسی: قیام و انتقام حضرت ولی عصر نتیجه عمل و کفران نعمت و بیزاری آنان از أمیر المؤمنین است. ۶ – امام صادق(علیه السلام) می‌فرماید: «…. لانّ الله لاینتقم من العباد الاّ بعد انکار هم حجته؛ حجت خدا، بر آفریدگان تمام می‌شود تا همگان، نسبت به دین شناخت پیدا کنند و بر روی زمین، کسی باقی نماند که دین به او ابلاغ نشده باشد. (در آن هنگام) حضرت قائم(عجل الله تعالی الشریف) ظهور می‌کند و سبب نقمت خدا و خشم و غضب او بر بندگان می‌گردد، زیرا خداوند از بندگانش انتقام نمی‌گیرد، مگر بعد از آن که به انکار حجت او بپردازند». (بحار / ج ۶۰/ ب ۳۶ / ح ۲۳ / ص ۲۱۳)* بررسی: قیام و انتقام حضرت حجت(عجل الله تعالی الشریف) بعد از اتمام حجت و انکار آن واقع می‌شود و لذا اگر قتل و کشتاری روی دهد نتیجه عمل خودشان است.
انتقام، رحمتی الاهی احادیث فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد ائمه اطهار (علیهم السلام) مایه رحمت‌اند، از جمله پیام حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی الشریف) به شیخ مفید: «إنا غیر مهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم و و لا ذلک لنزل لکم الا واءُ و اصطلمکم الأعداء» (احتجاج طبرسی / ج ۲ / ص ۵۹۸)و مقتضای رحمت آنان برداشتن موانع از سر راه است. مقابله قاطع با ظالمان و مخالفان حاکمیت اسلام، یکی از مصادیق رأفت و رحمت امام نسبت به مؤمنان است. قاطعیت امام و یاران مقتدر و شهادت طلب آن حضرت در رویارویی با دشمنان و ایجاد رعب و وحشت در میان آنان، هر مخالف ستم پیشه‌ای را به تسلیم وا می‌دارد و آنان چنان مرعوب می‌شوند که برخی، خلع سلاح شده و قدرت رویارویی را از دست می‌دهند. بدین ترتیب، دامنه برخورد نظامی و خونریزی تقلیل می‌یابد و به حداقل می‌رسد. از سویی، زمینه گناه نیز از میان می‌رود؛ چون امنیتی برای طاغیان و عاصیان وجود نخواهد داشت.بنابراین بیشتر مردم مورد لطف امام عصر(عجل الله تعالی الشریف) قرار می‌گیرند و تنها گروهی اندک، مقاومت نشان می‌دهند که در برابر آنان چاره‌ای جز شمشیر و إعمال قوۀ قهریه و قضاوتهای داوودی و سلیمانی نیست و به مقتضای گستردن عدالت بر جامعه،  ایجاب می‌کند که این دشمنان سر سخت و لجوج – که عدد آنان زیاد نیست؛ ولی متأسفانه مبالغه بسیاری شده – از سر راه برداشته شوند.از سویی برای بر پا کردن حکومت الاهی، آنهم به گستردگی تمام جهان، این حجم از تلفات، طبیعی به نظر می‌رسد، به ویژه با توجه به جمعیت جهان آن روز که این مقدار، درصد بسیار ناچیزی شمرده می‌شود.
حسن ختام امام صادق می‌فرماید: «قائم(عجل الله تعالی الشریف) در پیکار خود با اوضاعی روبه‌رو خواهد شد که رسول خدا(صلی الله علیه و آله) با آن روبه‌رو نگردید. رسول خدا(صلی الله علیه و آله) در حالی به سوی آنان آمد که بت‌های سنگی و چوب‌های تراشیده را پرستش می‌کردند؛ ولی قائم(عجل الله تعالی الشریف) چنان است که بر ضد او خروج می‌کنند و کتاب خدا را بر ضد وی تفسیر می‌کنند و به استناد آن، با او به جنگ بر می‌خیزند» (غیبت نعمانی / ص ۲۹۷)از این روایت چنین بدست می‌آید که حضرت حجت(عجل الله تعالی الشریف) مورد ظلم و بی مهری مردم قرار می‌گیرد. بنابراین هر واکنشی را که دشمنان می‌بینند، نتیجه طبیعی عمل خودشان خواهد بود؛ از این رو، جا دارد به جای بررسی روایات کشتار، به بررسی روایات مظلومیت حضرت مهدی(عجل الله تعالی الشریف) و بی مهری مردم نسبت به ایشان بپردازیم.

بازدیدها: ۰