۱ـ غلوّ پدیده شوم و خطرناکى است که حقیقت را از صراط مستقیم خارج نموده و موهومات ذهنى را جایگزین امور واقعى مىنماید؛
۲ـ عظمت و شأن والاى الاهى را در حد مخلوقات و بندگان خداوند پایین مىآورد، در مقابل اوصاف انسانى را در حد الوهیت و خدایى بالا مىبرد. اندیشه سالم انسانها را به طرف وسوسه و اوهام سوق مىدهد؛
۳ـ هنجارهاى دینى و اجتماعى را تبدیل به ناهنجاریهاى ضددینى و ضد ارزشى مىنماید؛
۴ـ مقدسات واقعى را با مقدسات کاذب و دروغین در هم می‌آمیزد و باعث کمرنگ شدن و حذف معنویات دینى و الاهى مىگردد؛
۵ـ غلوّ در انسان‌هاى سادهلوح و خوشباور تأثیر می‌گذار و در آنان عقاید و آرزوهاى غیر منطقى و نامشروعى را بوجود مىآورد؛
۶ـ اعتقاد به غلو جمود عقلى را به دنبال دارد و باعث رونق و گسترش اعتقادات غلط مىگردد. فرهنگ متعالى و مترقیانه اسلام عزیز را تبدیل به فرهنگ عامیانه و متحجرانه مىنماید و به عمق ایمان فردى و اجتماعى لطمه وارد مىسازد.
۷ـ چهره دین را در بین عقلگرایان و خردمندان مخدوش مىنماید؛
۸ـ به جاى سیر «الى اللّه» و رسیدن به سعادت دنیا و آخرت، عقبافتادگى و وهن مکتب و اسلام عزیز را به دنبال خواهد داشت؛
۹ـ به جاى اتحاد و تمسک به اسلام اصیل و یک پارچه موجب تفرقه، انحطاط و فرقهسازى مىگردد.
پیشوایان بزرگ مکتب تشیّع، با آگاهی از پیامدهای منفی غُلّو، با این پدیده شوم مبارزه کردند و به پیروان خود توصیه کرده‌اند که با این پدیده و ناهنجار بزرگ فردی و اجتماعی مبارزه نمایند.
ثبت دیدگاه