وجود مقدس حضرت بقیهاللهالاعظم ، اروحنالهالفداء، در معارف به عنوان «خونخواه کشته کربلا» (1) شناخته شده و شیعیان همراهى با آن امام منصور براى گرفتن انتقام خون حسین(ع) و یارانش را یکى از آرزوهاى بزرگ خود مىدانند، (۲) تا جایى که در هر عاشورا به یکدیگر اینگونه سر سلامتى مىدهند:
به انگیزه انتشار کتاب امام مهدى، علیه السلام، از ولادت تا ظهور نوشته سید محمدکاظم قزوینى، ترجمه حسین فریدونى ظهور موعود الهى و منجى بشر متضمن دو عنصر اساسى و به هم پیوسته است: زمان دوران این تحول در رویداد جهانى (آخرالزمان) و وجود شخص منجى و متکفل این امر
مقصود از این آیه چیست؟ منظور از اینکه زمین را بندگان صالح خدا ارث می برند، چیست؟ و این آیه چه زمان تحقق خواهد یافت؟ چه زمان بندگان صالح خدا زمین را به ارث خواهند برد؟ و آیا چنین چیزی محقق خواهد شد؟ حاشا که سخن خدا دروغ باشد، ممکن
بسم الله الرحمن الرحیم مقدمه بحث از ظهور پر برکت حضرت حجت(عج)، با استناد به آیات قرآنى، به مقدمهاى کوتاه نیاز دارد.اگر ما خواسته باشیم این مسأله را از صریح آیات به دست آوریم، شاید خواستهاى بى مورد باشد. اساساً پیغمبر اکرمصلى الله علیه وآله از روز اول این تذکر
فضیلت مجالس اهل بیت(علیهم السلام) امام جعفر صادق(ع) فرمودند: ((… شیعتنا منا خلقوا من فاضل طینتنا;(۳) … شیعیان ما از بازمانده ى گل ما خلق شدند.)) ((… یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا … ;(۴) … در سوگوارى ما محزون اند و در شادمانى ما, مسرور … .)) در حدیثى دیگر
مطلع بحث «وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِى الزَّبورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبَادِىَ الصَّلِحُونَ، إِنَّ فى هَذا لَبَلغاً لِّقَوْمٍ عَبِدینَ وَ مآ أَرْسَلْنَکَ إِلاَّ رَحْمَهً لِّلْعَلَمِینَ.»(75) سوره انبیا مکى است؛ خداوند و پیامبرصلى الله علیه وآله آینده اسلام را تبیین کردهاند و حال آن که هنوز اسلام نو پا
و پیکر بدون روح، مجسمهاى بىجان و بىتحرک است که کارى از او ساخته نیست، بلکه وجود روح است که به انسان کمک مىکند تا به همراه اعضاى و جوارح کارها را از پیش ببرد، یعنى وجود انسان به وجود و تحقق روح او معنا پیدا مىکند. حال اگر به
الف) سیرت دینی مهدی ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ در برابر خداوند و جلال خداوند، فروتن است، همچون عقاب، به هنگامی که بال خویش فرو گشاید و سر به زیر انداخته، از اوج آسمان فرود آید. مهدی، در برابر جلال خداوند اینسان خاشع و فروتن است. خدا و
او هم نام پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ ( م ح م د ) و هم کنیه آن حضرت یعنی ابوالقاسم است. از جمله لقب های او, حجت, قائم, خلف صالح, صاحب الزمان و بقیه الله به شمار می آید اما مشهورترین آن ها
در برخى از روایات، ضمن ذکر برخى از القاب، به وجه تسمیه ى آن ها نیز اشاره شده است: ۱- از امام جواد(علیه السلام) پرسیده شد که چرا به امام مهدى (عج) «منتظر» گفته مى شود؟ امام(علیه السلام)فرمود: «لأنّ له غیبه تکثر أیّامها و یطول أمدها، فینتظر خروجه المخلصون و