«شیعه‏» در لغت ‏به معنى پیرو است و در اصطلاح به گروهى از مسلمانان گفته مى ‏شود که رهبرى جامعه اسلامى را پس از درگذشت پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم از آن حضرت على علیه السلام و فرزندان معصوم او مى ‏دانند. به گواهى تاریخ، پیامبر

در سالهای ضعف و انحطاط خلافت عباسی که امرای ترک و دیلم خلیفه بغداد را دست نشانده قدرت و غلبه خویش ساخته بودند، در ایران اندیشه ایجاد یک قدرت پایدار همراه با احیا میراث کهن آن در خاطر بسیاری از داعیه داران عصر، از گیل و دیلم و سیستان شکفته

تشیع و پیشینه آنکلمه شیعه در لغت به معنای پیرو و تابع بودن است(۱) و از نظر اصطلاح، اکثر مورخین و نویسندگان معتقدند که این کلمه درباره پیروان حضرت علی علیه السلام به کار رفته است. ابوالحسن اشعری در تعریف شیعه می نویسد:به پیروان حضرت علی علیه السلام از آن

یکی از راه‌هایی که حکومت‌ها برای از بین بردن مخالفان خود بر می‌گزینند، متهم کردن آنان به عقاید و کارهای نادرست است. البته در مواردی ممکن است این اتهام درست باشد، اما در مواردی هم امکان دارد که به دروغ نسبتی به افراد داده شود.حجر بن عدی و یارانش به

معنى شیعه: کلمه «شیعه» در عربى به معنى پیروان و یاران می‎باشد.(۱)و در اصطلاح به قول شهرستانى «شیعه کسانى هستند که تنها على ـ علیه السلام ـ را پیروى کرده و معتقد به امامت و خلافت او از طریق نص هستند و می‎گویند امامت از او خارج نمی‎شود مگر با

شیعه در لغت و اصطلاح شیعه در لغت بر دو معنا اطلاق می‌شود، یکی توافق و هماهنگی دو یا چند نفر بر مطلبی، و دیگری، پیروی کردن فردی یا گروهی، از فرد یا گروهی دیگر.[۱] و در اصطلاح به آن عده از مسلمانان گفته می‌شود که به خلافت و امامت

دکتر قِفارى مى گوید: «اسم شیعه لقبى است که بر هر مجموعه اى اطلاق مى شود که دور رهبرش گرد آمده است، گرچه برخى از شیعیان قصد دارند که با چشم پوشى از حقایق تاریخى ادعا کنند عنوان شیعه اولین بار بر آنان اطلاق شده است. اینان فراموش کرده اند

دکتر قفارى وهابى مى گوید: «برخى از روافض در قدیم و جدید مى گویند: پیامبر(صلى الله علیه وآله)اولین کسى است که بذر تشیّع را غرس کرده است و شیعه نیز در عصر ایشان ظهور و بروز پیدا کرده است، و لذا برخى از صحابه در آن عصر شیعه على بوده

بعضى بر این عقیده اند که مذهب شیعه در زمان خلافت عثمان بن عفان، توسط برخى از یهودیانى که اسلام آورده بودند ولى بناى خراب کارى و تحریف عقائد مسلمانان را داشتند مانند عبداللّه بن سبا و کعب الأحبار و وهب بن منبه، تأسیس گردید و مى گویند این افراد

تشیع، یک مسلک کلامى همچون اعتزال نیست، تا از آغاز و علل پیدایش آن بحث کنیم، از یکى از حوادث هم پدید نیامده است، مثل خوارج، بلکه تشیع، عبارت است از اعتقاد به استمرار رهبرى اسلامى در قالب «وصایت» براى امام على(علیه السلام) و خاندان او. این، اساس و روح